گروهی از پژوهشگران چینی توانستند مغز انسان را به مغز یک موش متصل و حرکات موش را کنترل کنند. در این پژوهش سیگنالهای مغز انسان رمزگشایی و پیامهایی برای تحریک مغز موش سایبورگ به صورت بیسیم ارسال شد. پژوهشگران توانستند با این روش حرکات موش را کنترل و آن را در یک ماز (مسیر پر پیچ و خم) حرکت دهند. با مجله فناوریهای توانافزا و پوشیدنی همراه باشید.
این پژوهش که در ۴ فوریه در مجله Nature منتشر شده است، یک رابط مغز به مغز (BBI) را تشریح میکند. این رابط، مغز انسان را به یک رایانه متصل میکند. رایانه سیگنالهای مغزی را رمزگشایی و مغز موش را برای حرکت در مسیر مشخص تحریک میکند. پژوهشگران از الکترودهایی که روی مغز موش قرار گرفته است برای آموزش و تحریک موش بهره بردند. دستورهای مختلف به صورت بیسیم به کولهپشتی کوچک موش که حاوی محرک است ارسال میشود.
نخستین آزمایش در مسیری به شکل یک ستاره با هشت پر شکل گرفت. حرکت موش سایبورگ از یک پر ستاره آغاز شد و باید به دیگر پر ستاره حرکت میکرد. کنترل کننده انسانی به دستگاهی مجهز بود که سیگنالهای الکتریکی مغز یا الکتروانسفالوگرافی (EEG) را اندازه میگرفت. سیگنالهای EEG به طور مستقیم به یک رایانه ارسال شد. رایانه سیگنالهای مغزی انسان را رمزگشایی و از آن برای تحریک مغز موش و حرکت آن به جهتی خاص استفاده میکرد.
ارزیابی رابط مغز به مغز
در این پژوهش سیگنالهای مغزی به صورت تهاجمی ثبت نشدند. Angus McMorland، یک مهندس پزشکی در دانشگاه Auckland که مشارکتی در این پژوهش ندارد، گفت: «EEG فعالیت الکتریکی مغز را از روی جمجمه اندازه میگیرد. EEG به ما یک سیگنال سریع میدهد، اما چون جمجمه و پوست بسیار هادی نیستند و کاملاً ضخیم هستند، سیگنال خوبی از مغز به دست نمیآید». McMorland این سیگنال را با خواندن کتاب از روی چندین لایه شیشهی مات مقایسه میکند.
با استفاده از این روش، اطلاعات به سرعت از مغز انسان به مغز موش ارسال نمیشود. درواقع نوعی تأخیر در ورودی وجود دارد که انسانها هنگام هدایت موش در ماز باید آن را در نظر بگیرند. سیگنالهای مغزی برای حرکت به چپ و راست میتواند رمزگشایی شود، اما برای حرکت رو به جلو موش، پژوهشگران از چشمک زدن استفاده کردند.
موشهای سایبورگ به یک ماز پیچیدهتر با یک مسیر از پیش تعیین شده منتقل شدند. شش موش و هر یک ۱۰ مرتبه در این مسیر قرار گرفت. در این آزمایش به طور میانگین در ۹۰ درصد مواقع موشها حرکت صحیح را انجام دادند و از مسیر از پیش تعیین شده عبور کردند.
موش سایبورگ و دستگاهی که مغز آن را تحریک میکند مشاهده میکنید. در این تصویر، سیگنالهای مربوط به حرکت رو به جلو (سبز) و راست (آبی) برای موش فرستاده میشود. دانشگاه ژجیانگ
پژوهشگران پیش از این نیز با موفقیت روی رابطهای مغز به مغز کار کردهاند. در سال ۲۰۱۳ یک رابط، مغز انسان را به مغز یک موش متصل کرد و انسان را قادر ساخت تا بر حرکت دم موش تأثیر گذارد. در سال ۲۰۱۶، مغز انسان به مغز یک سوسک سایبورگ متصل شد و انسان سوسک را مجبور کرد در مسیری S شکل، با موفقیت محدود، حرکت کند. این نخستین بار است که یک رابط مغز به مغز برای یک هدایت پیچیده استفاده شده است.
پتانسیلها و مسائل اخلاقی
این گروه معتقد است که موشهای سایبورگ را میتوان در عملیات جستجو و نجات بکار برد. موشها قادر خواهند بود در مناطق خطر قرار گیرند و به طور بالقوه توسط یک انسان و از فاصلهای ایمن کنترل شوند. McMorland میگوید: «آیا میتوان با این فناوری موشی که یک واکیتاکی کوچک و یک دوربین را حمل میکند، در یک ساختمان فروریخته برای جست و جوی بازماندگان هدایت کرد؟ بله، به نظر میرسد که این فناوری کار کند، اما کنترل از راه دور با دست بسیار قابل اعتمادتر خواهد بود».
این فناوری هنوز در ابتدای راه است. اما پرسشها در مورد مسائل اخلاقی استفاده از فناوری کنترل ذهن بر روی گونههای دیگر آغاز خواهد شد. در این پژوهش ذکر شده است که تمام پروتکلهای آزمایشگاهی توسط کمیته اخلاق در دانشگاه ژجیانگ چین مورد تأیید قرار گرفته است.
در همین زمینه بخوانید:
پژوهشگران توانستند موش های سایبورگ را تحت کنترل درآورند!
منبع: cnet
«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توانافزا و پوشیدنی) مجاز است»