پژوهشگران روش جدیدی برای ارسال پیام‌های متنی با مواد شیمیایی پیدا کرده‌اند. محققان در دانشگاه استنفورد دستگاهی ساخته‌اند که پیام‌های متنی را مشابه گوشی‌های همراه به صفر و یک کد می‌کند اما به جای استفاده از سیگنالهای رادیویی و الکتریکی از سرکه و مایع پاک‌کننده شیشه استفاده می‌کند.
از یک سو، رایانه پیام متنی را به صورت مجموعه‌ای از صفر و یک ترجمه می‌کند. سپس دستگاه پالس‌هایی از طریق لوله‌هایی به سرکه و مایع پاک‌کننده شیشه ارسال می‌کند. سرکه خاصیت اسیدی دارد در حالی‌که مایع پاک‌کننده شیشه خاصیت باز دارد. از طرف دیگر یک آشکارساز چگونگی تغییر PH مایع را ثبت می‌کند و رایانه دیگری پیام را رمزگشایی می‌کند.
نریمان فرساد پژوهشگر فوق‌دکترا سرپرست این پروژه درباره برخی کاربردهای ارسال پیام از طریق موادشیمیایی توضیح می‌دهد. او عقیده دارد این روش جدید نسبت به ارسال مخابراتی باسیم و بی‌سیم برتری دارد. در آینده نزدیک به احتمال زیاد دستگاه‌های پزشکی کاشتنی کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرد که توزیع دارو یا مواد شیمیایی موجود در خون را می‌سنجد.
ممکن است سیگنالهای رادیویی برای ارتباط با این دستگاه‌های پزشکی راهی مرسوم به شمار بیاید. به خاطر آنتن‌های موردنیاز برای ارسال اطلاعات و این‌که دستگاه‌ها در اندازه کوچک ساخته می‌شوند باید در فرکانس‌های بالاتر کار کنند. فرکانس‌های بالاتر برای بدن ضرر دارند زیرا سلول‌ها سیگنالهای با فرکانس‌های بالاتر را بیشتر جذب می‌کنند.
نریمان فرساد دیگر مزیت ارسال پیام از طریق مواد شیمیایی را بیان می‌کند. امکان حمله و سوء‌استفاده از پیام‌های متنی ارسالی از طریق مواد شیمیایی از بیرون بدن وجود نخواهد داشت. اما او هشدار می‌دهد که سیستم اسید و باز در بدن هرگز کار نخواهد کرد چرا که خون ما به طور طبیعی تغییرات PH را تنظیم می‌کند تا تعادل و سلامتی بدن را کنترل کند.
علت این‌که نریمان فرساد از سیستم اسید و باز در دستگاه خود استفاده کرده به خاطر نکته‌ای بود که از نسخه نخست دستگاه یاد گرفت. در حالی‌که او در دانشگاه یورک (York) کانادا دوره دکترا خود را طی می‌کرد برای نخستین‌بار از ودکا استفاده کرد ولی با الکل زیاد دستگاه به‌درستی کار نمی‌کرد و نمی‌توانست سیگنال‌ها را شناسایی کند. مواد اسید و باز همیدیگر را خنثی می‌کنند.
هدف پروژه تنها یافتن راه جدیدی برای ارسال پیام نیست بلکه امید است ارسال سیگنالهای شیمیایی که در بدن جریان دارد بیشتر شناخته شود. هدف ایجاد یک سیستم پیچیده از لوله‌ها شبیه به سیستم گردش خون است که ارسال سیگنال از طریق مولکول‌های قند و پروتئین موجود در بدن انجام گیرد. برای ارسال پیام بین دستگاه‌ها باید بدانیم مواد شیمیایی چگونه در بدن واکنش نشان می‌دهند و گسترش پیدا می‌کنند.
منبع: Forbes
