پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد تزریق سلول‌های قلبی به منظور جلوگیری از بیماری‌های کشنده قلبی ناشی از دیستروفی عضلانی دوشن، موجب افزایش قدرت اندام و بهبود توانایی حرکت نیز می‌شود. این پژوهش که در Stem Cell Reports منتشر شده است نشان داد زمانی که پژوهشگران سلول‌های مشتق شده قلبی (CDCs) را به قلب موش آزمایشگاهی مبتلا به دیستروفی عضلانی تزریق کردند، افزون بر بهبود عملکرد قلب، توانایی حرکت آنها نیز افزایش قابل توجهی داشت. با مجله فناوری‌های توا‌ن‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.

Eduardo Marban، سرپرست مؤسسه قلب Smidt و پژوهشگری که فناوری سلول‌های مشتق شده قلبی را توسعه داد، گفت: «ما به طور غیر منتظره‌ای متوجه شدیم که درمان قلب موجب بهبود کل بدن میشود. این یافته‌های اولیه که در آزمایش‌های بالینی نیز اثبات شده‌اند، توضیح داد که چرا درمان قلب ممکن است عملکرد اسکلتی عضلانی پسران و مردان جوان مبتلا به دیستروفی دوشن را بهبود بخشد».

دیستروفی عضلانی دوشن یک بیماری عصبی عضلانی ناشی از کمبود پروتئینی به نام دیستروفین (dystrophin) است که منجر به ضعف عضلانی پیشرفته می‌شود. از هر ۳۶۰۰ پسر یک نفر تحت تأثیر این بیماری قرار می‌گیرد. بیشتر بیماران دوشن توانایی راه رفتن خود را در دوران نوجوانی از دست می‌دهند. میانگین امید به زندگی حدود ۲۵ سال است. علت مرگ نیز اغلب نارسایی قلبی است زیرا کمبود دیستروفین نه تنها بر عضلات کنترل کننده حرکت، بلکه بر قلب نیز تأثیر می‌گذارد و توانایی پمپاژ مؤثر آن را از بین می‌برد.

این یافته‌ها که بر مبنای آزمایش‌های بالینی انجام شده است در نوامبر سال ۲۰۱۷ در جلسات علمی انجمن قلب آمریکا ارائه شد. این پژوهش نخستین آزمایش سلول درمانی در بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن بود و توسط شرکت Capricor Inc حمایت می‌شد. در این آزمایش تزریق سلولی روی ۱۳ بیمار انجام شد و با ۱۲ بیماری که تنها تحت مراقبت‌های معمول بودند مقایسه شدند. نتایج نشان داد قدرت دست این ۱۳ بیمار بهبود یافته است. دیگر کارآزمایی بالینی بزرگ، که باز هم توسط Capricor پشتیبانی می‌شود، از اواخر امسال آغاز خواهد شد. اما این کارآزمایی یک تفاوت کلیدی خواهد داشت. بیماران در مرحله دوم آزمایش چندین تزریق سلولی را از طریق وریدی و طی یک سال دریافت می‌کنند، نه یک تزریق به صورت مستقیم به قلب در آزمایشگاه کاتتریزاسیون.

پژوهشگران دو نتیجه شگفت آور جدیدترین مطالعه خود را ذکر می‌کنند که فراتر از اثرات غیر منتظره بر عملکرد اسکلتی عضلانی است. نخست مزایای طولانی مدت استفاده از سلول درمانی بود، حتی پس از اینکه سلول‌ها به طور طبیعی و با پمپاژ از قلب خارج می‌شدند. و دوم اینکه سطح پروتئین دیستروفین از دست رفته افزایش یافت، اگر چه اثر آن موقت و دیستروفین پایین‌تر از حد نرمال بود.

Marban گفت: «ما متوجه شدیم که ظرف چند هفته سلول‌های تزریقی غیر قابل کشف بودند. اما این مزایا به مدت دست کم سه ماه ادامه پیدا کرد. همچنین متوجه شدیم اکسوسام‌های (Exosome) جدا شده توسط CDC مسئول این بهبود هستند».

اکسوسام‌ها دسته‌های کوچک میکروسکوپی هستند که توسط سلول‌ها جاری می‌شوند و حاوی مفاهیم متنوع زیستی هستند که بر رفتار سلول‌های اطراف تأثیر می‌گذارند. اکسوسام با پتانسیل‌های درمانی خود شناخته شده است، زیرا آنها به عنوان یک پیام رسان برای برقراری ارتباط بین سلول‌ها عمل می‌کند.

Ronald G. Victor، معاون مؤسسه قلبی Smidt و یکی از پژوهشگران اصلی این پژوهش گفت: «ما دریافتیم که موش‌های آزمایشگاهی پس از دریافت CDCها، دارای سطح دیستروفین بالایی بودند، که موجب حرکت آسان‌تر و بهبود بقای آنها میشد. حتی افزودن مقدار کمی دیستروفین تفاوت بسیار مهمی برای این بیماران جوان خواهد داشت».

سلول‌های مورد استفاده در این پژوهش در آزمایشگاه Marban در Cedars-Sinai تولید شده است. این سلول‌های از قلب‌های اهدایی Capricor Therapeutics استخراج شد. زمانی که Marban در دانشگاه جان هاپکینز بود، فرآیند رشد CDCها را توسعه داد. سپس این فرآیند در Cedars-Sinai بیشتر توسعه یافت. Capricor مجوز این فرآیند را از جان هاپکینز و Cedars-Sinai برای توسعه بالینی و تجاری دارد.

بیشتر بخوانیم:

تحقیق و توسعه در زمینه کاربرد اسکلت بیرونی برای بیماران دیستروفی عضلانی دوشن

منبع:sciencedaily

باز نشر این نوشتار تنها با ذکر لینک مرجع و نام «مجله‌ی فناوری‌های توان افزا و پوشیدنی» مجاز است.