هر چند فناوری واقعیت مجازی از همیشه ارزان‌تر است، سازندگان و توسعه دهندگان این فناوری هنوز تا القای حس تحرک حقیقی به کاربر فاصله زیادی دارند. یکی از چالش‌های آنان قبولاندن حس واقعی راه رفتن به کاربر است. اینک پژوهشگران دانشگاه صنعتی Toyohashi و دانشگاه توکیو در ژاپن با انتشار مقاله‌ای در Frontiers in Virtual Reality ادعا می‌کنند که سامانه ساخت آن‌ها می‌تواند حس راه رفتن را به کاربر القا کند. آن هم در حالیکه کاربر بدون حرکت روی صندلی خود نشسته است. از شما دعوت می‌شود با پیگیری مجله فناوری‌های توان افزا و پوشیدنی در این مورد بیشتر بخوانید.

Yusuke Matsuda استادیار دانشکده علوم کامپیوتر و مهندسی در دانشگاه Toyohashi و استادیار مسئول این طرح و مکاتبه‌گر مقاله با ژورنال است. وی با توجه به اینکه راه رفتن یکی از فعالیت‌های اصلی روزمره هر انسانی است، شبیه سازی تجربه راه رفتن در فضای مجازی را ارزشمند می‌داند. وی عقیده دارد که احتمال علاقه عموم مردم به این پژوهش که فراهم کننده تجربه راه رفتن مجازی است بسیار زیاد است. این فناوری پس از شیوع کرونا با مخاطبین بسیاری روبه‌رو شده است.

نحوه کار شبیه ساز دیجیتال راه رفتن

هدف این طرح بررسی این نکته بود که آیا یک آواتار تمام بدن یا آواتار دست و پای یک کاربر از دید اول شخص یا سوم شخص می‌تواند احساس راه رفتن در محیط مجازی را توسط لرزش پا و بینایی شبیه سازی کند یا نه. زمانیکه کاربر آواتار دیجیتال را حرکت می‌دهد، بستر شبیه‌ساز حرکات را همگام می‌ساز تا کاربر دست و پای آواتار را در بدن خود احساس کند.

چهل نفر در آزمایش این دستگاه شرکت کردند. آنان به دو گروه دیداول شخص و دیدسوم شخص تقسیم شدند. سپس آن‌چه که در محیط مجازی می‌دیدند و سر آواتارشان به حرکات واقعی سر کاربر متصل شد.

در حالیکه کاربر نشسته بود چهار لرزشگر ساخته شده از فنرهای آلومینیومی و صفحات چوبی در زیر پایش قرار داشتند. با حرکت حرکت آواتار صفحات زیر پای کاربر می‌لرزید و حرکت پا شبیه‌سازی می‌شد.

برای از بین بردن صدای سامانه شبیه‌ساز کاربران گوشی‌هایی داشتند که نویز سفید تولید می‌کرد. آنان در یک راهروی مجازی حرکت می‌کردند که کفپوش‌های بافت‌دار داشت. دیواره‌ها از چوب بود و آینه‌هایی هم روی دیوار بود که تصویر آواتار را در حال گذر منعکس می‌کرد.

آینه مجازی

پژوهشگران بیان داشتند که ندیدن آواتار تاثیر زیادی روی القای حس راه رفتن داشت. هرچند نتیجه تصاویر انعکاس یافته در آینه‌ها اثر نشستن را خنثی می‌کند. این پژوهش نشان داد که آواتاری که از دید اول شخص راه می‌رود تاثیر حس راه رفتن را بیشتر می‌کند. این تاثیرات نه تنها در حالیکه آواتار تمام بدن استفاده می‌شود بلکه در صورت استفاده از آواتاری که تنها به دست و پا متصل بود نیز تائید شده است.

پژوهشگران بیان کردند که شرکت‌کنندگان هیچ حسی از راه رفتن در صورت استفاده از آواتار سوم سشخص نداشتند. در واقع دید سوم شخص مستقل از اینکه آواتار تمام بدن استفاده شود یا نه، در القای حس راه رفتن موثر نیست.

آسان تر از راه رفتن

با نگاهی به آینده، Matsuda و سایر گروه کاربرد این فناوری را مجسم می‌کنند. نسخه کامل این فناوری راهی برای کاربرانی است که قصد تجربه واقعیت مجازی را در خانه دارند. این امر با تعدیل قیمت این فناوری میسر می‌شود. این پیکربندی نسبتا ساده و جمع و جور است باید چیزی در حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ دلار باشد.

افرون بر این کسانی که به صورت حرفه‌ای بازی می‌کنند در کنار افرادی که توانایی راه رفتن ندارند می‌توانند از این فناوری بهره ببرند. چرا که یکی از بخش‌های این فناوری القای حسی است که راه رفتن روی بافت‌های مختلف ایجاد می‌کند. با توجه به اینکه این روش انرژی کمتری از راه رفتن می‌طلبد، افرادی که توانایی راه رفتن ندارند به کمک آن می‌توانند مدت زمان بیشتری را محیط مجازی به تجربه راه رفتن اختصاص دهند.

بیشتر بخوانیم:
افزایش کیفیت جلسات توانبخشی با ترکیب واقعیت مجازی و رباتیک پزشکی
شرکت Holotron از یک اسکلت بیرونی برای راه رفتن در واقعیت مجازی رونمایی کرد
کاربرد واقعیت مجازی و تأثیر آن بر توانبخشی

منبع: eurekalert

«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان افزا و پوشیدنی) مجاز است.»