از اثرات سکته حاد تجربه بی‌حسی یک سمت بدن است. گروهی به سرپرستی Takashi Takebayash در دانشگاه Osaka Metropolitan اثرات توانبخشی رباتیک را نسبت به روش‌های دیگر توانبخشی در بازیابی توانایی حرکت بدن فرد و بهبود وضعیت بی‌حسی بدن بررسی کردند. آنان از یک ربات توانبخشی با نام ReoGo-J برای این مطالعه استفاده کردند. در ادامه این مقاله از مجله فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی به مرور این پژوهش می‌پردازیم.

یکی از اثرات رایج سکته همی‌پارزی یا بی‌حسی جزئی بدن است که سمت راست یا چپ بدن را درگیر می‌کند. با درگیر شدن دست یا بازو این وضعیت برای بیمار بسیار دشوار خواهد بود. چراکه انجام فعالیت‌های روزانه را دچار مشکل می‌سازد. درمان‌های کنونی شامل بهبود وضعیت حرکتی بدن با کمک یک درمانگر با حرکات کششی یا تمریناتی برای تقویت عضلات است. همچنین حرکات در قسمت‌های مفاصل بهبود می‌یابد.

درمان یک فرآیند دشوار است و کارکرد بدن به ندرت کاملا بازیابی می‌شود. در واقع باور این است که اثرات توانبخشی به مرور زمان از بین می‌رود. این وضعیت سبب ماندگاری برخی اثرات سکته حاد می‌شود. به خصوص در بیمارانی که ۱۸۰ روز پس از سکته همچنان این اثرات را می‌بینند. بیمارانی که سکته شدید را تحمل می‌کنند با مشکلاتی مواجه می‌شوند که ناشی از نبود یک برنامه مداوم برای پیگیری درمان است.

توانبخشی با اسکلت بیرونی رباتیک ReoGo-J

پژوهشی که توسط دکتر Takashi Takebayashi در ژورنال Stroke به چاپ رسید نشان از این دارد که ادامه توانبخشی مفید است حتی برای بیمارانی که سکته حاد را پشت سر گذاشته‌اند. اما وی درمانی اساسی‌تر را نیز توصیه می‌کند: توانبخشی رباتیک. این نوع توانبخشی با تمرینات تکرار شونده در کنار محافظت از عضلات،  در کنار بازخورد حسی و ارائه تحلیل در لحظه انجام می‌شود.

این عوامل دانشگاه Osaka Metropolitan را به مطالعه اثر توانبخشی رباتیک و مقایسه آن با اثرات توانبخشی سنتی ترغیب کرد. اگر این روش توانبخشی به صورت گسترده استفاده شود، بیمارانی که سکته را از سرگذرانیده‌اند تجربه مراقبت عمیق را خواهند داشت. این درحالی است که این روش درمان بسیار به صرفه است و کمترین تعداد درمانگر را نیاز دارد.

نحوه انجام آزمایش توانبخشی رباتیک توسط گروه Takashi Takebayash

این گروه پژوهشی ۱۲۹ بیمار را با معلولیت بازو و دست انتخاب کردند. آنان در ۲۵ کلینیک و بیمارستان در ژاپن اثرات توانبخشی رباتیک را مطالعه کردند. این گروه یک سری آزمایش تصادفی کنترل شده با تعداد برابر بیمار در سه گروه، با سه جلسه یک ساعته در هفته طراحی کردند. این برنامه ده هفته ادامه داشت و شش ماه پس از تجربه سکته رخ داد.

یک گروه(Control Group) ۴۰ دقیقه آموزش و ۲۰ دقیقه کاردرمانی با نظارت یک درمانگر گذرانیدند. این جلسات روی حرکات صحیح بدن به شکل سنتی، حرکات مفاصل، کشش و فعالیت‌های روزانه تمرکز داشت(تصویر اول-CT). گروه دیگر(robot therapy group) با توانبخشی رباتیک کار خود را با ۲۰ دقیقه کاردرمانی با نظارت درمانگر آغاز کرد. سپس ۴۰ دقیقه توانبخشی با دستگاه توانبخشی بالاتنه ReoGo-J به انجام رسانید(تصویر اول-RT). یک آرمیچر که از بازوی بیمار محافظت می‌کرد، حرکات دست را پیگیری می‌کرد و بازخوردی ارائه می‌داد. سپس میزان دشواری حرکت را با میزان توانایی فیزیکی فرد تنظیم می‌کرد. گروه سوم(movement therapy group) جلسات ۴۰ دقیقه‌ای توانبخشی رباتیک را با جلسات ۲۰ دقیقه‌ای توانبخشی انفرادی ترکیب کردند(تصویر اول-MT). در این جلسات تمرینات انجام شده توسط درمانگر برای شکل دادن به دست، کاردرمانی و تمرین برای کسب این توانایی‌ها برای زندگی معمولی به صورت توام انجام می‌شد.

نتایج پژوهش Takashi Takebayash

برخلاف روش‌های متدوال کلینیکی، بیمارانی که بی‌حسی مزمن بدن را تجربه کردند شاهد پیشرفت خود بودند. با وجود اینکه آنان علائم سکته شدید را داشتند. یک نکته مهم در اندازه‌گیری‌های مربوط به فعالیت‌های روزانه، بیمارانی که توانبخشی رباتیک را دریافت کردند نتایجی داشتند مشابه با گروه Contol که با درمانگر تمرین می‌کردند.

ترکیب توانبخشی رباتیک با کاردرمانی استاندارد و متداول بهترین حالت بود. این وضعیت نشان دهنده لزوم ادامه درمان برای بیمارانی است که سکته حاد را از سرگذارنیده‌اند. بیمارانی که تجربه همی‌پارزی دارند باید توانبخشی را ادامه دهند. اما توانبخشی رباتیک برای بازیابی توانایی بدن بیشتر از توانبخشی سنتی موثر است.

مهم‌ترین تفاوت یافت شده مربوط به گروه بیمارانی بود که برای بهبود شانه، جلوی بازو و آرنج با ReoGo-J تمرین‌ می‌کردند.

این پژوهش محدود به بیماران با سکته حاد بوده است. بنابراین تنوع شرایط قابل تعمیم در آن زیاد نیست. زمانیکه از افراد در مورد اهمیت این پژوهش پرسیده شد، پروفسور Takebeyashi نتیجه گرفت که در قیاس با روش‌های متداول توانبخشی، دریافت توانبخشی رباتیک در فاز مزمن بیماری پس از سکته به بهبود وضعیت بی‌حسی دست و افزایش کارکرد دست در زندگی روزمره منجر می‌شود. این گروه همچنان به ادامه پژوهش برای درک وضعیت بیماران پس از سکته حاد و کمک به بهبود آنان علاقمند هستند.

فناوری به افراد قطع عضو اجازه میدهد با ذهن خود بازوی رباتیک را کنترل کنند
Axosuits اسکلت بیرونی پزشکی و صنعتی
۵ استارتآپ برتر اسکلت بیرونی در حوزه مراقبت های بهداشتی

منبع: medicalxpress

«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان افزا و پوشیدنی) مجاز است.»