ربات‌ها همگی دستگاه‌های بزرگ راه رونده‌ای که توسط مهندسان انسانی بکار گرفته شوند نیستند. برخی از ربات‌ها به اندازۀ کافی کوچک هستند تا در بدن انسان کار کنند و ربات جدید توسعه داده شده در موسسۀ فناوری ماساچوست چنین رباتی است. این ربات بلعیدنی می‌تواند داخل یک قرص قرار گیرد تا بلعیده شود. این ربات پس از آنکه پوشش خود را کنار زد می‌تواند توسط پزشکان در بیرون به اطراف هدایت شود تا انسدادها را برطرف کرده و یا زخم‌ها را وصله کند.

تعدادی پیش‌نمونه ساخته شد تا این گروه توانست مادۀ مناسب برای چارچوب ربات که همان رودۀ خوک خشک شده است انتخاب شود. بنابراین این ربات تقریباً از سوسیس ساخته شده است که هنگام گرما دیدن جمع می‌شود. این چارچوب از دو لایه با ساختاری از جنس سوسیس ساخته شده است که ذرات مغناطیسی درون آنها قرار گرفته است.

این ربات بلعیدنی در آزمایشگاه علوم رایانه و هوش مصنوعی موسسۀ فناوری ماساچوست با کمک پژوهشگرانی از دانشگاه شفیلد و موسسۀ فناوری توکیو توسعه داده شده است. همانطور که از نامش پیداست، ربات بلعیدنی زندگی خود را به صورت پوشانده شده درون یک قرص شروع می‌کند. دانشمندان MIT برای آزمایش ربات، کپسول یخی به شکل قرص را بکار گرفتند تا ربات را از میان مری و معده‌ای شبیه‌سازی شده عبور دهد. پس از آنکه قرص به معده رسید، یخ آب شده و پوشش دور ربات از بین می‌رود و برای کار آماده خواهد بود.

نیروی پیشران این ربات از طریق فرآیندی به نام حرکت “چسبیدن-لغزیدن” و به وسیلۀ یک میدان مغناطیسی خارجی تأمین می‌شود. سطح انعطاف‌پذیر ربات به معده چسبیده و هنگام حرکت اصطکاک ایجاد می‌کند ولی هنگامی بدنۀ ربات برای تغییر شکل خم می‌شود می‌تواند آزادانه به اطراف حرکت کند. ظاهر زیست‌سازگار این ربات به این معنی است که نسبت به ربات‌های مشابه بسیار انعطاف‌پذیرتر است که به آن اجازه می‌دهد تا نزدیک به بیست درصد از حرکتش را از طریق نیروی سادۀ پدال زدن که حاصل از شکل باله مانندش است بدست آورد.

آزمایش اولیه، جدا کردن یک باتری بود که درون معده جاسازی شده بود. هر ساله هزاران نفر (خصوصاً کودکان) باتری‌های سکه‌ای را می‌بلعند که در صورت گیر کردن می‌تواند مشکل‌های جدی ایجاد کند. ربات بلعیدنی ماهرانه روی باتری می‌لغزد و آن را به حرکت در می‌آورد تا به شکلی ایمن از طریق دستگاه گوارش به خارج هدایت شود. دلیل توانایی ربات برای انجام این کار، مجهز شدن آن به آهنرباهایی است که پزشکان اجازه می‌دهد آن را از بیرون بدن هدایت کند. همچنین پژوهشگران MIT باور دارند که ذات زیست سازگار ربات می‌تواند به آن اجازه دهد به صورت داخلی زخم‌ها را وصله کند و به بدن زمان لازم برای ترمیم را بدهد.

این گروه امیدوار است به زودی به سمت آزمایش روی بیماران زنده حرکت کند و احتمالاً از ربات‌های بلعیدنی استفاده کنند که توان خود را بدون نیاز به میدان مغناطیسی خارجی تأمین می‌کنند.

منبع: extremetech