این روزها ساختن پروتزهای مصنوعی برای کودکان به کمک قطعات Lego ساده‌تر شده است. پیشتر بازوی مصنوعی Iko را معرفی کرده بودیم. Iko را می‌توان با قطعات Lego به هر شکل دلخواه در آورد و کودکان می‌توانند با آن دست خود را به هر اسباب‌بازی دلخواه تغییر دهند.
پروتز سازی در سالهای اخیر پیشرفتهای مهمی داشته است. طراحان با بکار گیری فناوریهای نوینی مانند چاپ سه بعدی توانسته‌اند پروتزهای زیباتر، مطابق مد روز و حتی ضد آب بسازند. گسترش تواناییها و دسترس‌پذیرتر کردن اندامهای مصنوعی، استفاده کنندگان از این پروتزها را توانمندتر می‌کند. Iko قصد دارد ترس و شرمساری کودکان را از پوشیدن اندامهای مصنوعی با ایجاد جذابیت و افزودن جنبۀ تفریحی به این پروتزها از آنها بزداید.
Iko نتیجۀ تلاشهای Carlos Arturo Torres است. او کسی است که تعدادی قطعۀ سفید پلاستیکی برای دستان مصنوعی یک کودک ساخت تا با آن بتواند دست چهار انگشتی خود را به یک سفینۀ فضایی تبدیل کند.
Carlos می‌گوید: «دوستان روانشناس من به من می‌گفتند یک کودک معلول تا زمانی که با جامعه مواجه نشود درکی از معلولیت خود ندارد و این مواجهه برای آنان بسیار دشوار است.»
طراحیهای Carlos ویژۀ کودکان ۳ تا ۱۲ سال است. در این سالها اعتماد به نفس کودکان شکل می‌گیرد.
Carlos یک طراح کلمبیایی ساکن شیکاگو است. او Iko را در طول مدت همکاری شش ماهه با بخش پژوهشی شرکت دانمارکی اسباب‌بازی Lego یعنی «آزمایشگاه آینده»ی Lego ساخت. او در آزمایشگاه Lego جذب توانایی این اسباب‌بازیها در تقویت ارتباطهای اجتماعی شد و دریافت که پتانسیل ساختن اندامهای مصنوعی کودکان از قطعات آهنربایی Lego وجود دارد.
Lego در این مدت از این ایده حمایت کرد و پشتیبانی لازم را برای سفر Carlos به زادگاهش Bogota و بازدید از معلولان مرکز درمانی Cirec انجام داد. وی در آنجا با Dario ملاقات کرد. او کودکی هشت ساله و بسیار پر جنب و جوش بود که به طور مادر زادی بازوی راست نداشت. Carlos روزی او را در حال نقاشی یک ربات با ده بازو مشاهده کرد.
«او دربارۀ ویژگیهای عجیب و غریب رباتها و چشمهای آنها با من حرف زد. او خود ربات مورد نظرش را ساخت زیرا تنها خود او بود که می‌دانست به چه چیزی نیاز دارد.»
در این لحظه بود که Carlos دریافت چگونه می‌توان قطعات Lego را با پروتزها ترکیب کرد.
Iko بازویی مصنوعی است که کودکان می‌توانند اسباب‌بازیهای Lego را با یک مکانیزم سادۀ چرخش و قفل به بخش انتهایی ساعد آن وصل کنند. بخش اصلی آن یعنی ساعد که به بخش بالایی بازوی فرد وصل می‌شود، قسمتهای باتری، پردازنده و حسگرهای myoelectric را برای تشخیص حرکت ماهیچه و انتقال آن به بخش پایینی بازو در بر دارد. یک شارژر مجزا باتری این مجموعه را شارژ می‌کند.
Carlos هم‌اکنون به صورت تمام وقت در شرکت مشاوره‌ای طراحی IDEO در شیکاگو کار می‌کند اما با کمک مؤسسۀ Cirec کار بر روی Iko را ادامه می‌دهد. وی امیدوار است تا بتواند ۱۰ تا ۱۵ مدل مختلف از این محصول را تا ماه دسامبر برای اهدا به کودکان کلمبیایی آماده کند. او در حال مذاکره با سرمایه گذاران است و امیدوار است تا بتواند Iko را از نیمۀ سال ۲۰۱۷ به تولید انبوه برساند.
منبع: Wired.com
