جویی رالف از یک بالکن در ارتفاع نه متری سقوط کرد و به او گفته شد باید مابقی عمرش را روی صندلی چرخدار بگذراند. ولی به تازگی، پس از سه سال او قادر است کاری را که تصور می‌شد غیر ممکن است انجام دهد. او می‌تواند دوباره راه برود.

رالف از ناف به پایین فلج شد و پس از حادثه‌اش او قادر است احساس در پایین تنه‌اش را بازیابد. او کمی عملکرد و کنترل در مفصل و کشالۀ ران خود را بازیافته است ولی برای راه رفتن روی پاهایش کافی نیست.

رالف در سال ۲۰۱۲ دربارۀ آسیبش گفت: «من نمی‌توانم به اندازه کافی تأکید کنم که هدیۀ راه رفتن چقدر با ارزش است. این چیزی است که برای مدت طولانی از من گرفته شده است.»

خبرگزاری هاچینسون نیوز گزارش داد که مقامات به همراه شرکت ReWalk Robotics نخستین اسکلت بیرونی برای کاربری شخصی در کانزاس را برای رالف به ارمغان آوردند.

این اسکلت بیرونی به افراد با معلولیت پایین‌تنه اجازه می‌دهد، بایستند، بچرخند و به کمک حرکت زانوها و مفصل ران فراهم شده توسط دستگاه راه بروند. تنها ۴۵ تا ۵۰ عدد از این اسکلت بیرونی برای کاربری شخصی در آمریکا وجود دارد.

سینتیا میلز، دکتر جراح در کلینیک خانوادگی هاچینسون و البته مادر رالف پسرش را مشاهده کرد که نخستین گام‌هایش را پس از حادثه برمی‌دارد. میلز گفت که راه رفتن پسرش پس از چنین سقوطی فوق‌العاده بود. او گفت رالف خوش شانس بود که زنده است. او گفت:

«فکر می‌کنم این هم از لحاظ فیزیکی و هم روانی برای او خوب است. ما تا به حال توانبخشی‌های بسیار و دستگاه‌های گوناگون که پاهای او را حرکت می‌دادند امتحان کرده‌ایم، ولی این کار خاص است. او وزن خود را تحمل می‌کند که به عنوان یک دکتر می‌دانم این کار چقدر برای استخوان‌ها و ماهیچه‌های او خوب است. فکر می‌کنیم فواید بیشتری از آن را نیز مشاهده خواهیم کرد.»

لوید پدر رالف نیز شاهد راه رفتن او بود که گفت: «این بسیار فوق العاده و احساسی است. مسیر سختی تا اینجا طی شد.»

تهیۀ دستگاه برای میلز آسان نبود چرا که بارها تلاش کرد تا بیمه هزینۀ ۷۸ هزار دلاری دستگاه رالف را پوشش دهد.

او در دریافت پوشش بیمه موفق نبود و دو مرتبه با شکست مواجه شد. او می‌دانست که این دستگاه کیفیت زندگی، حرکت، خواب و تراکم استخوان رالف را افزایش خواهد داد و همچنین برای کاهش درد و سلامت روان او مفید خواهد بود.

این پزشک و در عین حال مادر به این دلیل از این موضوع آگاه بود که افزون بر پژوهش هفتگی دربارۀ آسیب‌های نخاعی، پسرش طی ارزیابی مجدد در بیمارستان Craig در دنور، دو بار از اسکلت بیرونی استفاده کرده بود. این بیمارستان به عنوان یکی از بیمارستان‌های پیشرو در توانبخشی عصبی و پژوهش روی بیماران با آسیب‌ نخاعی و تروماتیک مغز به این فناوری نوآورانه دسترسی دارد.

Ralph گفت که هنوز نخستین باری را که از اسکلت بیرونی استفاده کرد به یاد دارد. او گفت: «من فراموش کرده بودم که چقدر بلند بودم».  قد او حال ۵٫۱۱ فوت است ولی پیش از آسیب ۶ فوت بود.

پس از آنکه او از اسکلت بیرونی توانبخشی استفاده کرد و مشاهده کرد که پس از آن چقدر راحت می‌خوابد (مشکل واقعی افراد معلول) تصمیم گرفت که یکی از این دستگاه‌ها را داشته باشد. ولی این دستگاه‌ها تا پیش از ژوئن سال ۲۰۱۴ برای کاربری شخصی تأیید نشده بودند.

پس از تأیید شدن دستگاه، میلز تصمیم گرفت با سرمایۀ شخصی هزینۀ خرید اسکلت بیرونی را بپردازد. او هنگام تماشای راه رفتن پسرش گفت: «فکر می‌کنم این دستگاه برای سلامتی او ضروری بود.»

با اینکه رالف بیشترین سود را از اسکلت بیرونی خود می‌برد ولی در این مورد تنها نیست. با خرید اسکلت بیرونی، اندی مک کورد مدیر توسعۀ تجاری ReWalk و جیتکا کلیر مدیر آموزش بالینی، توانستند دو فیزیوتراپ و یک دستیار فیزیوتراپ را در کلینیک هاچینسون آموزش داده و تأیید کنند.

مک کورد گفت که کلینیک هاچینسون دومین مرکز تأیید شده توسط ReWalk در کانزاس خواهد بود. بیمارستان توانبخشی Mid America در Overland Park نخستین مرکز است.

هدف نهایی رالف راه رفتن به صورت مستقل است ولی برای این کار باید ۲۰ تا ۴۰ ساعت جلسات آموزشی پیشرفته با دستگاه را طی کند.

منبع: timesrecord.com