دست‌های مصنوعی تولید شده با فناوری چاپ سه بعدی در نیجریه

enable-hand-pristhetics-africa

E-NABLE گروهی در حال رشد با تعداد اعضای فعلی ۳۶۰۰ نفر می‌باشد که از سرتاسر دنیا گرد هم آمده‌اند تا در طراحی و ساخت تجهیزات دست مصنوعی با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی برای افراد نیازمند کمک نمایند.
در حالی که انجمن E-NABLE داستان‌های بسیاری برای روایت از کودکانی دارد که دست‌های ساخته شده با چاپ سه بعدی را از داوطلبین دریافت نموده اند، داستان‌هایی که مربوط به مناطق محروم در دنیاست اهمیت کار داوطلبین را بیشتر از پیش مشخص می‌کند. داستان زیر یکی از همین داستان هاست:

موسی ۱۲ ساله یکی از اهالی ایالت آداماوا در نیجریه است که طی حملات بوکوحرام، شورشیان خانه آنها را به آتش کشیدند. او و خانواده‌اش به اردوگاه آوارگان واقع در آباجی گریختند، در این اردوگاه یکی از اعضای بنیاد CyberLogik متوجه شد که دست موسی سوخته است و به او پیشنهاد کرد تا او را در ساخت یک دست با فناوری چاپ سه بعدی یاری نماید.

enable-hand-pristhetics-africa2

هنگامی که موسی تنها ۴ سال داشت با خروج مادربزرگش برای لحظاتی از آشپزخانه، در داخل آتشی که برای آشپزی مهیا شده بود، افتاد و در نتیجه بعد از سپری کردن ۴ ماه در بیمارستان، دست خود را بر اثر سوختگی و عفونت قانقاریا از دست داد.

اعضای بنیاد CyberLogik توانستند تصاویر و اندازه‌های دست موسی را جمع‌آوری نموده و یک دستگاه دست مصنوعی Cyborg Beast را برای استفاده او با استفاده از چاپ سه‌بعدی بسازند. آنها همچنین بر روی ارتقاء طراحی‌ها کار کردند و قصد دارند تا پس از کامل شدن بازطراحی، آن را با انجمن e-NABLE به اشتراک بگذارند.

Umar Khalifa Yakubu از اعضای بنیاد CyberLogik هنگامی که در اینترنت به دنبال روش استفاده از چاپگر سه بعدی برای ساخت اندام مصنوعی می‌گشت، وب سایت enablingthefuture.org را یافت و توانست فایل‌های مورد نیاز برای کمک به چاپ یک دست جدید برای موسی و چند بازوی RIT برای افراد نیازمند را دانلود نماید.

بنابرگفته Umar در آفریقا، دسترسی به چاپگر سه بعدی، قطعات و پشتیبانی امری آسان نیست. وی همچنین می‌گوید «بسیاری از شرکت‌های فروشنده چاپگرهای سه‌بعدی و قطعات، محصولات را به نیجریه ارسال نمی‌کنند. ما مجبور هستیم تا محصولات را ابتدا به انباری در آمریکا منتقل کرده و سپس از طریق خدمات حمل و نقل اضافی که منجر به هزینه بیشتر می‌شود آنها را به نیجریه ارسال کنیم. همچنین شرکت‌های فروشنده چاپگر سه بعدی خدمات پشتیبانی را برای آفریقا ارائه نمی‌دهند در نتیجه ما قادر به دریافت پاسخ از آنها درباره مشکلات فنی و یا تعویض قطعات به هنگام خرابی نیستیم. از آنجا که نمی‌توانیم قطعات را تعمیر نماییم مجبور به خریداری قطعات نو هستیم»

enable-hand-pristhetics-africa3

این مشکل نه تنها در آفریقا بلکه در بسیاری از مناطق محروم که داوطلبان در تلاش برای ساخت دست‌های مصنوعی هستند وجود دارد. اگر آنها یک چاپگر سه بعدی برای استفاده تهیه نمایند و خرابی رخ دهد، این چاپگر سه بعدی دیگر یک فناوری بی‌استفاده خواهد بود چرا که هزینه ارسال قطعات برای جایگزینی قطعات معیوب بسیار بالاست و هیچ پشتیبانی فنی برای رفع مشکلات کوچکی که بعضی اوقات پیش می‌آید در اختیار آنها نیست.

مشکل دیگری که Umar به جز کمبود پشتیبانی فنی و قطعات جایگزین از آن یاد می‌کند، انرژی الکتریکی ناپایدار در آفریقا است که بخش اعظم مشکلات را نیز به خود اختصاص می‌دهد. او می‌نویسد: «در آفریقا، و به طور خاص در نیجریه، ما تامین برق نامنظمی داریم و در اثر این کمبود نیاز به تامین توان الکتریکی پشتیبان داریم. ما از ژنراتورهای دیزل و دستگاه های UPS برای این کار استفاده می‌کنیم تا برق مورد نیاز چاپگر قطع نشود.»

به طور میانگین، ساخت هر دست مصنوعی e-NABLE بین ۱۰ تا ۱۲ ساعت وقت برای چاپ مداوم نیاز دارد. در جایی مثل آمریکا که رول‌های الیاف بین ۳۰ تا ۵۰ دلار برای هر رول قیمت دارند و سازنده‌ها قادر به تولید ۳ یا ۴ دست از هر قرقره می‌باشند، یک چاپ معیوب منجر به ناامیدی و از دست رفتن تقریبا ۱۰ دلار پلاستیک می‌شود. اما وقتی شما در کشوری زندگی کنید که قیمت الیاف در مقایسه با مالیات‌ها و هزینه‌های ارسالی که برای بدست آوردن یک قرقره می‌کنید ناچیز باشد، وجود عیب در چاپ، در هر مرحله‌ای از فرآیند، چیزی فراتر از یک ناامیدی خواهد بود. این مورد برای شما بسیار گران تمام خواهد شد.

Umar در پاسخ به این سوال که بیشترین نیاز در آفریقا چیست پاسخ داد: «تجهیزات e-NABLE یک گزینه است، اینکه خود طراحی‌ها به صورت رایگان وجود دارد بسیار مطلوب است. ما به دنبال استفاده از مواد و روش‌های محلی برای تولید دست‌های e-NABLE در آینده هستیم اما همچنین نیاز اساسی برای طراحی پاهای مصنوعی نیز وجود دارد.»

«آفریقا دارای بیشترین تعداد افراد دارای نقص عضو در جهان می‌باشد. تعداد افرادی که به ساخت اندام مصنوعی می‌پردازند حتی برای اشخاصی که قادر به پرداخت هزینه آن می‌باشند کافی نیست.»

enable-hand-pristhetics-africa4

من از Umar پرسیدم «هدف نهایی شما برای پروژه چیست؟»
او پاسخ داد: «هدف نهایی ما توانمند ساختن آفریقاست»

منبع: enablingfuture
:: ترجمه: مسعود ممی زاده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *