معمولاً با از کار افتادن کلیه‌ها، به طور منظم وقت بسیار زیادی از افراد با اتصال به دستگاه‌های دیالیز تلف می‌شود. دستگاه‌های دیالیز با وجود زندگی‌بخش بودن، همراه با دیگر دستگاه‌های پزشکی کوچکتر و قابل حمل‌تر نشده‌اند.
دو سال پیش یک کلیه مصنوعی پوشیدنی در دانشگاه واشنگتن و با کمک مرکز دستگاه‌ها و سلامت رادیولوژی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) توسعه داده شد. این کلیه مصنوعی پوشیدنی (WAK) شبیه یک دستگاه دیالیز سنتی از هم باز شده است که قطعات آن برای حمل روی یک کمربند بزرگ در اطراف بدن قرار گرفته‌اند. این دستگاه واقعاً اجزای یک سامانۀ دیالیز ثابت را با کمی تغییر بازسازی می‌کند. اولین تفاوت اینست که انرژی این دستگاه توسط باتری تأمین می‌شود و از آن مهم‌تر اینکه این دستگاه به منبع خارجی برای آب پاکیزه نیاز ندارد. در عوض به صورت پیوسته آب استفاده شده تصفیه می‌شود و به دستگاه باز می‌گردد. وزن کل این دستگاه تقریباً ۴٫۵ کیلوگرم است ولی پژوهشگران باور دارند که می‌توانند آن را سبک‌تر کنند.
در حال حاضر، نتایج امیدوار‌کنندۀ این پژوهش در مجلۀ JCI Insight منتشر شده است که به تبدیل شدن دیالیز پوشیدنی به روشی معمول برای درمان بیماران نارسایی کلیه اشاره می‌کند.
این پژوهش اخیر، شامل ۷ بیمار بود که کلیه مصنوعی را برای ۲۴ ساعت پوشیدند. پژوهشگران نشان دادند که دستگاه با موفقیت خون را از اوره، کراتین و فسفر پاک کرد و سطح آب و سدیم را نیز تنظیم کرد. علاوه بر این، حتی بدون محدود کردن رژیم غذایی بیماران مورد مطالعه، که برای بیماران با نارسایی کلیه ضروری است، دستگاه باز هم موفق شد الکترولیت‌های پلاسمای مرتبط را در سطوح سالم نگه دارد.
هنوز بهینه‌سازی‌هایی به خصوص در زمینۀ ایمنی و قابلیت اطمینان این سامانه قابل انجام است. ولی بیماران گزارش کرده‌اند که نسبت به نشستن در کنار یک دستگاه در یک کلینیک برای ساعت‌ها، تجربه‌ای رضایت بخش‌تر داشته‌اند.
منبع: medgadget
