یکی از بهترین ابزارهای در دسترس در حال حاضر برای مهار کرونا Contac Tracing یا ردیابی تماس است. بی شک در این مورد شنیده‌اید. اما ردیابی تماس چیست؟ به چه معناست؟ چه کسانی مسئول پیگیری آن هستند؟ آیا لازم است در مورد آن نگرانی‌هایی داشته باشیم؟ در ادامه این مقاله از مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی به این سوالات می‌پردازیم.
ردیابی تماس به چه معناست؟
ردیابی تماس به معنای ایمن نگاه داشتن افراد و پیشگیری از انتشار ویروس کرونا است. این کار با ردیابی افراد در معرض خطر انجام می‌شود. در صورت لزوم به این افراد اخطار داده می‌شود و آنان قرنطینه می‌شوند. کارایی این روش عملا به اثبات رسیده است. وجود تلفن‌های هوشمند این کار را ساده‌تر می‌سازد. اما باید به حفظ حریم شخصی افراد توجه ویژه کرد.
ردیابی تماس از حافظه تا RAM
پیشینه ردیابی تماس به اندازه درک پزشکی از بیماری‌های واگیردار است. زمانیکه فردی با علائم یک بیماری واگیردار تشخیص داده می‌شود، از وی در مورد افرادی که با ایشان در تماس بوده است پرسیده می‌شود. این امر به منظور تشخیص منشا بیماری و ردیابی بیماران احتمالی انجام می‌شود.
تا همین اواخر ردیابی تماس تا حد زیادی به گفته‌ها و حافظه بیماران وابسته بود. این بیماران تا حد زیادی تحت فشار و تنش بودند و متاسفانه تا پیش از تشخیص بیماری اهمیتی به مکان رفت و آمد و ارتباطات خود نمی‌دادند. بنابراین فهرست حاصله هرچند مفید، همیشه تا حدی ناقص بود. اگر این نواقص رفع می‌شد، با افراد بسیاری تماس برقرار می‌شد. به طور مشابه افرادی که با آنان در ارتباط بودند شناسایی می‌شدند. پس یک شبکه از ارتباطات درست می‌شد. به عبارتی زندگی‌های بسیاری نجات می‌یافت و منابع بهتر تقسیم می‌شد.
مشکلات موجود در مورد ردیابی مکانی بیماران
به نظر می‌رسد شبکه حفاظتی و بصری پیرامون ما باید از عهده این کار برآید. اما این شبکه در واقع در برابر چنین مشکلی قدرتی ندارد. هرچند کنار هم چیدن پازل یک هفته‌ای زندگی یک بیمار مبتلا به ویروس از داده‌های دوربین‌های امنیتی، شبکه‌های اجتماعی و … خیلی مفید است، پتانسیل سواستفاده‌های ممکن از سامانه هوش مصنوعی قادر به انجام چنین کاری ما را متقاعد می‌سازد که از نبود آن شکرگذار باشیم. حتی در سایر موارد نیز ردیابی مسیر طی شده توسط یک فرد بازخوردی بسیار منفی در ذهن ایجاد می‌کند و در مواردی غیر قانونی است.
به عقیده بسیاری استفاده از داده‌های حرکات شما برای نمایش تبلیغات بدون کسب اجازه از شما یک مساله است، استفاده از همین داده‌ها به عمد و با استفاده از جنبه‌های ممنوعه فناوری با کسب اجازه از کاربر و به صورت بسیار محدود برای کنترل همه‌گیری جهانی مساله‌ای دیگر است. ردیابی تماس سعی در انجام همین کار دارد.
ردیابی تماس با بلوتوث
کلیه تلفن‌های هوشمند جدید از امواج بیسیم برای انتقال پیام با برج مخابرات، آنتن‌ها، و با یکدیگر استفاده می‌کنند. این امواج به خودی خود برای اطلاع یافتن از مکان کاربر مناسب نیستند. موج وای فای ۳۰ تا ۶۰ متر را بدون اختلال می‌تواند طی کند. سیگنال‌های تلفن همراه کیلومترها مسافت طی می‌کند. بلوتوث برخلاف این سیگنال‌ها به دلیل طراحی خاص خود رنج محدودی دارد و با تنظیمات خاص تا حدود ۹ متر برد دارد.
می‌دانیم که هدفن‌های بیسیم با سیگنال بلوتوث موسیقی را از تلفن همراه دریافت می‌کند. همچنین بر اساس طرح خاص خود، بلوتوث به صورت مداوم با سایر دستگاه‌هایی که بلوتوث فعال دارند ارتباط برقرار می‌کند. به همین وسیله است که ماشین شما تشخیص می‌دهد سوارش شدید و وسایل هوشمند منزل از حضور کاربر در منزل آگاه می‌شوند.
بیکن بلوتوث و ردیابی تماس
به همین ترتیب بلوتوث با سایر تلفن‌های همراه نزدیک نیز ارتباط برقرار می‌کند. اگر دستگاه‌های مختلف یکدیگر را نشناسند به سرعت یکدیگر را از لیست ارتباطی خود پاک می‌کنند. اما اگر این پاکسازی انجام نشود چه روی می‌دهد؟
شکلی از ردگیری تماس در جهان در حال انجام است بسیار مشابه چیزی است که تلفن همراه شما با بلوتوث انجام می‌دهد. تنها تفاوت این است که دستگاه‌ها به سادگی سایر دستگاه‌هایی که با ایشان در تماس بوده‌اند را فراموش نمی‌کنند.
چه روی می‌دهد اگر شخصی که در بیمارستان با بیماری COVID-19 تشخیص داده می‌شود در واقع نوعی ردیابی تماس دستی را ارائه کند؟ به عبارت دیگر به جای اینکه فهرستی از افرادی که با ایشان در ارتباط بوده را به خاطر آورد، تلفن همراه خود را ارائه می‌دهد. در این تلفن همراه فهرستی از کلیه تلفن‌های همراهی که از نزدیکی وی عبور کرده‌اند وجود دارد. البته به صورت ناشناس.
کلیه این تلفن‌های همراه سریعا هشداری دریافت می‌کنند که به تازگی از نزدیکی فردی مبتلا عبور کرده‌اند. این اخطار اطلاعاتی از آن‌چه فرد می‌تواند انجام دهد را نیز شامل می‌شود: دانلود یک اپلیکیشن، انجام یک آزمایش پزشکی، انجام یکسری اقدامات پیشگیرانه.
به کارگیری ردیابی تماس در سراسر دنیا
در حقیقت روش ذکر شده برای ردیابی تماس اینک در اپلیکیشن‌های مختلفی به کار گرفته شده است. در آسیای شرقی این اپلیکیشن‌ها با میلیون‌ها کاربر به کار گرفته شده‌اند. این مناطق پیش از اروپا و ایالات متحده در معرض کرونا قرار گرفتند.
در سنگاپور اپلیکیشن TraceTogether به صورت رسمی توسط دولت به کارگرفته شده است. در کره جنوبی چندین اپلیکیشن برای ردیابی بیماران به کارگرفته شده است. تایوان توانست داده‌های خود را با داده‌های زمان انتشار SARS مقایسه کند. در این کشور سامانه سلامت متمرکزی وجود دارد. در چین نیز خدماتی مانند WeChat و AliPay در پیگیری سلامت موثر بوده است. هر چند هنوز نمی‌توان در این مورد نظر قطعی داد، این سامانه‌ها به نظر موفق می‌رسند.
نگرانی های پیرامون ردیابی تماس در حفظ حریم شخصی
آسیا اما با اروپا و آمریکا بسیار متفاوت است. در آمریکا Apple و Google در حال همکاری برای توسعه سامانه‌ای برای ردیابی تماس روی تلفن‌های اندروید و iPhone هستند. این سامانه به جای مشخصات کاربر از یک ID استفاده می‌کند. این ID موقت است و از آن برای تماس با سایر تلفن‌ها استفاده می‌شود. فهرست این ID ها در تلفن‌ها همراه ذخیره می‌شود. این فهرست در هیچ حافظه خارجی یا فضای ابری ذخیره نمی‌شود.
اگر فردی مبتلا به ویروس تشخیص داده شود، بیمارستان می‌تواند با فعال کردن اپلیکیشن همراه وی به ارتباطات وی هشداری ارسال کند. این هشدار را اپلیکیشن با خواندن ID تلفن‌های ذخیره شده روی تلفن همراه وی ارسال می‌کند.
استفاده از حداقل اطلاعات در ردیابی تماس
مشخصا هر سامانه‌ای ایرادات خاص خود را دارد. بلوتوث به طور خاص ایمن نیست. به عبارتی ممکن است در صورت عدم آگاهی کاربر امکان سواستفاده فراهم شود. افزون بر این برای حفظ حریم خصوصی این اخطارها با حداقل اطلاعات فرستاده می‌شود. بنابراین کاربر نمی‌تواند دقیقا درک کند که در چه زمان و مکانی در معرض ویروس بوده است. سوتفاهم‌هایی ممکن است بر اثر این امر ایجاد شود.
این اطلاعات در واقع بی‌نام هستند، ولی در اصل کاملا بی‌مشخصه و نام نیستند. در واقع رمزگشایی ابرداده‌های بی‌نام و نام بخشی به آن اینک بخشی در حال رشد در علوم رایانه است. همین‌طور باید گفت که سرنوشت داده‌های بی‌نام کاملا مشخص نیست. آیا این داده‌ها در اختیار پرسنل درمان قرار می‌گیرد؟ پاک می‌شود؟ در اختیار پژوهشگران قرار می‌گیرد؟
بیشتر بخوانیم:
گجت های مبارزه با کرونا در محیط کار
رعایت فاصله اجتماعی به کمک دستگاه Safe Spacer
دستگاه SafeDistance، راه حلی برای بازگشت به حالت عادی
منبع: techcrunch
«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان افزا و پوشیدنی) مجاز است.»
