در طول تاریخ تروریسم همیشه در جهان وجود داشته و جان انسان‌های بسیاری را گرفته است و نمی توان وجود آن را نادیده گرفت و یا انکار کرد. از طرفی با وجود این که فناوری‌های تحول آفرین فرصت‌های قابل توجهی برای ایده‌پردازانی که می‌خواهند جهان را به جای بهتری برای زندگی تبدیل کنند فراهم می‌نمایند، می‌توانند زمینه را برای اقدامات ناخوشایندی مانند بیوترسیم نیز مساعد کنند. همان طور که در بخش اول این مقاله بیان شد، در حال حاضر خطرات محسوسی در استفاده از دستگاه‌های موثر پزشکی برای اهداف مخرب به جای اهداف درمانی وجود دارد. در بخش دوم این مقاله از مجله‌ی فناوری‌های توان افزا و پوشیدنی، به بررسی دستگاه‌ها و پیشرفت‌های پزشکی می‌پردازیم که تحت تاثیر نگرانی‌های امنیتی مشابه در آینده قرار گرفته‌اند.

آیا ممکن است تراشه‌ها و ایمپلنت‌ها منجر به آسیب‌های مغزی شوند؟

ایمپلنت‌های مغزی قادرند به انسان قدرت‌هایی رویایی ببخشند. همه‌ی ما ممکن است با استفاده از این تراشه‌ها که امکان شنیدن مکالمه‌ای از طرف دیگر یک اتاق، توانایی دیدن در تاریکی، کنترل کردن حالات روحی، بازگرداندن خاطرات یا دانلود کردن مهارت‌های مختلف، همانند فیلم سه گانه‌ی Matrix، را فراهم می‌کند، به یک سوپرمن تبدیل شویم. با این حال ممکن است دستگاه‌های عصبی، سلاح‌های خطراناکی در دست افراد نادرست باشد.

زمانی که یک میکروتراشه در مغز یک فرد برای افزایش قابلیت‌های شناختی قرار داده می‌شود، این موضوع می‌تواند به بستری برای فعالیت‌های یک هکر از راه دور تبدیل شود. آن‌ها می‌توانند ویژگی‌های خود را بر روی تراشه‌ها اعمال کنند، دستگاه را به راحتی خاموش کنند یا مغز را با پیام‌های تصادفی و مضر بمباران نمایند.

آیا حسگرهای سلامتی در زیر پوست و در داخل شکم می‌توانند باعث آسیب شوند؟

دستگاه‌های وارد شده به بدن یا دستگاه‌هایی که تنها در زیر پوست قرار می‌گیرند، Insideables نامیده می‌شوند. افرادی که در حال حاضر این ایمپلنت‌های RFID را دارند، می‌توانند لپ تاپ و گوشی هوشمند را کنترل کنند و یا حتی با استفاده از آن‌ها درب گاراژ را باز کنند. قرص‌ها یا دستگاه‌های کوچک قابل خوردن که می‌توانند هضم و جذب مواد دارویی را ردیابی کنند. خالکوبی‌های دیجیتالی ممکن است به راحتی تمام ویژگی‌های اصلی سلامتی و علائم حیاتی را اندازه‌گیری کنند. چنین دستگاه‌های کوچکی ممکن است مورد سوء استفاده قرار گیرد و با تزریق مواد دارویی کشنده به اندام‌ها یا از بین بردن حریم خصوصی فرد باعث آسیب رساندن به آن‌ها شوند. به همین دلیل است که توجه به جنبه‌های ایمنی این دستگاه ‌ها بسیار اهمیت دارد.

آیا اندام‌های چاپ شده سه‌بعدی می‌توانند تبدیل به بازار سیاه پزشکی شوند؟

مسئله این نیست که آیا اندام‌های تولید شده با چاپ زیستی می‌توانند کمبودهای موجود را برطرف کنند یا مقرون بصرفه‌اند و یا به اندازه کافی تحول آفرین هستند یا خیر. سوال این است که چگونه افراد بدکار راه‌هایی برای استفاده از این فناوری‌ها در زمینه‌های ناامن و غیر قابل کنترل پیدا خواهند کرد. اگر فناوری‌های چاپ سه‌بعدی وارد شوند و به سرعت انتشار یابند، ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی بازار را مملو از روش‌های درمانی مقرون بصرفه خواهند کرد. اگر آن‌ها وارد شوند و شروع به فعالیت کنند، مثل همیشه روش‌ها غیرقانونی برای تهیه اعضای مصنوعی برای افراد نیازمند نیز وجود خواهد داشت و زمانی که چاپ زیستی تمرین اصلی حوزه‌ی پزشکی شود، ممکن است افراد بدکار راه حل‌های خود را ارائه دهند.

اگر بتوان اندام‌ها را بر اساس سلول‌های بنیادی خود بیمار در مدت کوتاهی چاپ کرد، این روش به اصلی طبیعی در مراقبت‌های بهداشتی تبدیل خواهد شد و دیگر هیچ دلیلی برای چاپ کردن اندام‌ها به روش‌های غیرقانونی وجود نخواهد داشت.

آیا نانو ربات‌ها دستگاه‌های کشنده‌ای هستند؟

در آینده‌ای نزدیک، ربات‌هایی که در مقیاس نانو هستند را می‌توان در جریان خون یا بر روی چشم قرار داد و به این ترتیب در صورت بروز هر بیماری، پس از اعلام هشدار مانع از پیشرفت آن شد. آن‌ها قادرند با اندام‌های انسان ارتباط برقرار کنند، هر ویژگی سلامتی را اندازه‌گیری کنند و در صورت لزوم مداخله کنند.

نانو ربات‌ها بسیار کوچک هستند و تقریبا دیدن آن‌ها زمانی که درون یک شیشه قرار گرفته‌اند غیر ممکن است. برخی از مردم می‌ترسند که آیا با چنین دستگاه کوچکی نظارت کامل امکان‌پذیر است یا خیر. زمانی که یک ربات شروع به شنا از طریق مایعات بدن می‌کند همه چیز پنهان باقی می‌ماند. همچنین ممکن است از نانو ربات‌ها برای آزاد کردن مواد سمی یا هر داروی کشنده‌ای درون اندام‌ها استفاده شود.

خانه‌های هوشمند

در عصر خانه‌های هوشمند با وجود فناوری اینترنت چیزها تمام دستگاه‌های قابل تصور هوشمندتر می‌شوند و ارتباط بین آن‌ها هر روز بیشتر و بیشتر می‌شود. حسگرها بدون دخالت انسان با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و توده‌ی عظیمی از اطلاعات بین آن‌ها رد و بدل می‌شود.

فرد در اتاق خواب خود از خواب بیدار می‌شود و دستگاه نظارت کنند‌ه‌ی هوشمند در مورد کیفیت خواب او گزارش می‌دهند. پس از آن، فرد برای صرف صبحانه به آشپزخانه می‌رود و در آنجا چنگال‌ها و قاشق‌های هوشمند، نحوه‌ی آرام غذا خوردن را به او نشان می‌دهند. اسکنرها می توانند مواد تشکیل دهنده، مواد حساسیت زا و سموم موجود در غذا را اندازه گیری کنند و برنامه‌های گوشی‌های هوشمند به رژیم غذایی او کمک کنند. همچنین توالت‌ها با میکروتراشه‌های مشابه MC10، حسگرهایی که مدل‌های حرکتی را ثبت می‌کنند، حسگرهای حمام برای پیروی از الگوهای مصرف آب و آینه‌های دیجیتال که علائم حیاتی را اندازه‌گیری می‌کنند، قابل تصور است. بنابراین اگر مردم راهی برای بررسی اطلاعات بدست آمده از حسگرهای خانه‌ پیدا کنند، آن‌ها در واقع به زندگی خصوصی فرد نفوذ کرده‌اند.

آیا ممکن است ربات‌ها خطرناک باشند؟

با پیشرفت سریع صنعت ، ربات‌ها به تدریج از فیلم‌های علمی تخیلی به حوزه‌ی مراقبت‌های درمانی وارد شدند. ربات‌های جراحی یکی از مهمترین ربات‌های پزشکی هستند. به عنوان مثال سامانه‌ی جراحی da Vinci دید، دقت و کنترل جراح بر روی عملکردش را افزایش می‌دهد. بنابراین این امر به یک روند موفق کمک می‌کند. با این حال، این دسته از ربات‌ها دارای نشانه‌های خصوصی و امنیتی مشخص است که هنوز جزئیات آن معلوم نشده است. سال گذشته MIT گزارش داد که پژوهشگران دانشگاه واشنگتن با موفقیت نشان دادند که می‌توان یک حمله سایبری را علیه نمایشگرهای پزشکی انجام داد. تصور کنید چه اتفاقی خواهد افتاد اگر یک هکر در ارتباط میان ربات جراحان و انسان اختلال ایجاد کند.

آزمایشگاه فعالیت‌های خود انجام و داروهای چاپ سه‌بعدی

آزمایشگاه‌های محلی مانند Citizen Science در Pittsburgh بیش از پیش مورد توجه هستند. هدف این آزمایشگاه‌ها جلب علاقه‌ی شهروندان به علوم زیستی است. در این آزمایشگاه‌ها مردم می‌توانند هر چه را که می‌خواهند از ساختن مواد دارویی تا استفاده از ویرایش ژنوم تجربه کنند. با این حال، این دسته از پروژه‌های بیوتکنولوژی خود انجام باعث افزایش نگرانی‌های امنیتی می‌شود. همان طور که قیمت تجهیزات آزمایشگاهی کاهش می‌یابد، کسب تجربه‌های علمی برای هر کسی مقرون بصرفه می‌شود. بعضی‌ها می‌گویند این خطر وجود دارد که مجرمان یا تروریست‌ها از این آزمایشگاه‌ها برای ساختن مواد یا از روش‌های علمی برای رسیدن به اهدافشان استفاده کنند.

بالا رفتن تعداد شهروندان عالم نه تنها نسل جدیدی از محققان را پدید می‌آورد بلکه، بستری جدید برای فعالیت‌های خطرناک جنایتکاران و ایجاد سلاح‌های زیستی فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی

پتانسیل هوش مصنوعی در حال حاضر غیر قابل تصور است. هیچ کس نمی‌داند که قابلیت‌های هوش مصنوعی در ۲۰، ۳۰ یا ۵۰ سال آینده چگونه خواهد بود. بزرگترین ترس این است که هوش مصنوعی به چنان سطحی از پیشرفت برسد که عملکردی بهتر از عملکرد مغز انسان داشته باشد و پس از مدتی هدفش کنترل زندگی انسان شود. استیون هاوکینگ حتی گفت، توسعه‌ی کامل هوش مصنوعی می‌تواند پایان بخش نژاد بشر باشد. ایلان ماسک نیز با این عقیده موافق است.

از همه مهم‌تر، سناریوی وحشتناک شامل سامانه‌های هکر هوش مصنوعی است که ما برای دفاع از خودمان از آن استفاده خواهیم کرد یا از آن برای ایجاد یک زندگی راحت و انجام کارهایی که دوست نداریم از سازماندهی ترافیک و بازار سهام تا تصمیم گیری‌های سخت پزشکی استفاده کنیم.

تصور کنید هوش مصنوعی قابلیت هک کردن سامانه‌هایی مانند آنچه انسان‌ها انجام می‌دهند را داشته باشد. در حال حاضر هکرهای انسانی مزایای چشمگیری نسبت به سامانه‌های هوش مصنوعی دارند، اما نمی‌دانیم چه چیزی به فردا عرضه می‌شود. در جولای سال ۲۰۱۶، DARPA آگهی یک رقابت برای طراحی سامانه‌ی هوش مصنوعی برای یافتن و رفع اشکالات امنیتی را منتشر کرد.

برای کاهش آسیب‌های بالقوه چه کارهایی می‌توان انجام داد؟

نوشتن دستوالعمل‌های شفاف برای چگونگی توسعه‌ی فناوری‌ها و روش نظارت بر آن‌ها

یاری گرفتن از تصمیم گیرندگان متعهد که به خوبی از گرایش افراد به فناوری‌های مختلف و تاثیرات فرهنگی این فناوری‌ها آگاهی دارند.

آموزش افراد درباره‌ی خطرهای احتمالی و آشنا کردن آن‌ها با مزایای فناوری‌های تحول آفرین

وادار کردن شرکت‌های فعال در زمینه‌ی فناوری‌های نو آورانه به رعایت هر چه بیشتر فاکتورهای کیفیت و امنیت

آمادگی برای مقابله با بدترین حالت‌های محتمل با توسعه‌ی پادزهرهای مواد خطرناک بیولوژیکی

بیشتر بخوانید:

>>تاثیر فناوری‌های تحول آفرین بر بیوتروریسم (بخش نخست)

منبع: medicalfuturist

استفاده و بازنشر این نوشتار تنها با ذکر لینک منبع و نام «مجله‌ی فناوری‌های توان افزا و پوشیدنی» مجاز است.