دو دانشجوی مقطع کارشناسی دانشگاه واشنگتن برای ساخت دستکشی که حرکات زبان اشاره را به زبان گفتار ترجمه می‌کند برنده جایزه ده هزار دلاری شدند.
دستکش SignAloud جایزۀ ده هزار دلاری دانشجویی Lemelson-MIT و همچنین توجه جهانی را برای آنها به ارمغان آورد. در حال حاضر آنها به دنبال راهی برای اصلاح این ابزار برای عملکرد مناسب در اجتماع و همچنین راهی برای قبولی در آزمون‌های درسی خود هستند.
دستکش SignAloud از طریق حسگرهایی که همه چیز از مختصات سه‌بعدی تا نحوۀ خم شدن انگشتان را اندازه‌گیری می‌کنند، حرکات زبان اشارۀ آمریکایی را ثبت می‌کند. سپس داده‌های این حسگرها از طریق بلوتوث به رایانه‌ای در مجاورت کاربر منتقل می‌شود و از طریق الگوریتم‌های رمزنگاری حرکات اشاره دسته‌بندی می‌شوند. در مرحلۀ بعدی این حرکات اشاره به انگلیسی ترجمه شده و از طریق بلندگوها به صورت گفتاری پخش می‌شوند. نوید عضدی از سازندگان این دستگاه می‌گوید که دستکش SignAloud هنوز در مراحل ابتدایی تولید پیش‌نمونه است. عضدی می‌گوید:
«به خاطر داشته باشید، ما به هیچ وجه کل این زبان را ثبت نمی‌کنیم و به این زودی قادر به انجام آن نخواهیم بود. زبان اشارۀ آمریکا چیزی بیش از واژه‌ها و عبارات است و ما این موضوع را می‌دانیم. این زبان ساختار دستور زبان پیچیده‌ای دارد. چیزی که ما در نهایت به دنبال آن هستیم این است که SignAloud بتواند این زبان را تا بیشترین حد ممکن دسته‌بندی کند.»
عضدی و همکار او توماس پریور دستگاه SignAloud را در خوابگاه خود و بخش CoMotion MakerSpace دانشگاه طراحی کرده و ساخته‌اند. آنها پس از آنکه نسخۀ اولیۀ زمختی را روی مقوا و کش ساختند، این پیش‌نمونۀ در حال کار را با هزینۀ صد دلار برای قطعات ساختند. پریور می‌گوید:
«بسیاری از دستگاه‌های مترجم زبان اشاره وجود دارند که برای استفادۀ هرروزه کاربردی نیستند. برخی از ورودی ویدئویی استفاده می‌کنند و برخی حسگرهایی دارند که کل بازو یا بدن را می‌پوشاند.»
نوآوری برای عبور از محدودیت‌های گذشته چیزی است که جایزۀ ده هزار دلاری را برای این گروه کسب کرده است و عضدی مطمئن نیست که چگونه این جایزه را خرج خواهند کرد. عضدی به شوخی می‌گوید این پول می‌تواند برای پرداخت شهریۀ آنها بکار رود و یا یک شام خوب برای آنها فراهم کند. ولی اصلاح دستگاهشان در اولویت است. عضدی که تجربۀ شخصی او به شکل‌دهی این ابزار کمک کرده است، می‌گوید:
«ارتباطات یک حق اساسی بشری است. وقتی که جوان‌تر بودم در واقع حدود هفت سال از زندگی‌ام صحبت نکردم. من وقتی بالاخره شروع به صحبت کردم هفت سال سن داشتم. من این مانع ارتباطی را برای مدتی طولانی داشتم.»
پیش از ساخت نسخۀ بعدی SignAloud، عضدی و پریور انتقاداتی را که با پخش شدن خبر دریافت جایزه در جهان دریافت خواهند کرد مد نظر قرار خواهند داد. عضدی متأسف است که این دستگاه به عنوان ابزاری تصویر شده است که به جای افراد لال صحبت می‌کند.
عضدی می‌گوید: «SignAloud ابزاری نیست که به جای آنها صحبت خواهد کرد. آنها صدا دارند و صحبت می‌کنند. آنها با بدن خود با روش‌هایی بسیار راحت‌تر از نظر پویایی و بسیار زیباتر صحبت می‌کنند. این دستگاه بیشتر ابزاری برای از بین بردن موانع میان زبان اشارۀ آمریکایی و زبان انگلیسی یا اسپانیایی است.»
دستگاه SignAloud حتی می‌تواند به ترجمۀ زبان اشاره به زبان‌های دیگر نیز کمک کند یا به عنوان یک دستگاه ورودی خالص از زبان اشاره به رایانه بکار گرفته شود. حتی در وضعیت فعلی، SignAloud می‌تواند به عنوان ابزار آموزشی برای افرادی که می‌خواهند زبان اشاره را یاد بگیرند بکار گرفته شود. این دستگاه می‌تواند به دانش‌آموزان بازخوردی لحظه‌ای از چیزی که اشاره می‌کنند بدهد.
با توجه به بازخورد بین‌المللی که دریافت کرده‌اند، عضدی مصمم است تا این گروه تکلیف خود در یادگیری عمیق دستور زبان این زبان اشاره را به خوبی انجام دهد. به همین دلیل متخصصی را استخدام کرده‌اند تا به آنها در این کار کمک کند.
منبع: fastcompany
