بسیاری از افراد اوتیستیک در بیان احساسات خود با مشکل مواجه میشوند. این منجر به افزایش اضطراب، افسردگی، عصبانیت و مشکلات جسمی میشود. پژوهشها نشان میدهد بزرگسالان اوتیستیک به طور قابل توجهی بیشتر از همسالان خود افسردگی و اضطراب را تجربه میکنند. آیندهای را تصور کنید که در آن فناوری بتواند به افراد کمک کند تا احساسات خود را تنظیم کنند و پیش از اینکه تحت فشار قرار گیرند، آنها را نسبت به اضافه بار حسی آگاه کند. با مجله فناوریهای توانافزا و پوشیدنی همراه باشید.
فناوریهای بسیاری با هدف کمک به افراد اوتیستیک برای تنظیم احساسات در حال توسعه است. همچنین برخی از افراد اوتیستیک در حال تطبیق فناوریهایی مانند مانیتور دیجیتال ضربان قلب هستند تا سطح استرس خود را ردیابی کنند.
بسیاری از مطالعات استفاده افراد اوتیستیک از فناوریهای پوشیدنی، مانند ساعتهای هوشمند، واقعیت مجازی (VR) یا رابطهای مغز و رایانه (BCI) را برای تنظیم احساسات خود مورد بررسی قرار دادهاند. رابطهای مغز و رایانه یک مسیر ارتباطی مستقیم میان فعالیت الکتریکی مغز و یک دستگاه خارجی مانند یک رایانه یا اندام رباتیک هستند.
با جامعه اوتیستیک صحبت کنید
تاکنون کمتر کسی نظر جامعه اوتیستیک را در مورد میزان مفید بودن این فناوریها پرسیده است. قابلیت استفاده ضعیف یک مشکل طولانی مدت برای کاربران اوتیسم است زیرا توسعهدهندگان از نیازهای آنها آگاهی ندارند. یک مطالعه جدید نشان داد تنها ۱۰٪ از فناوریهای پوشیدنی برای افراد اوتیسمی نیازهای آنها را برآورده میکنند و ۹۰٪ از فناوریها ویژگیهای اوتیسم را به عنوان کاستیهایی میدانند که نیاز به اصلاح دارند.
در مطالعهای افکار جامعه اوتیستیک در مورد فناوریهای کمک کننده به تنظیم احساسات آنها مورد بررسی قرار گرفت. سی و چهار فرد اوتیستیک و همراهانشان (خانواده، متخصصان بهداشتی و مراقبتهای اجتماعی و کارکنان کالج) در گروههای متمرکز شرکت کردند. پژوهشگران اطلاعاتی در مورد چگونگی استفاده از فناوری تنظیم هیجان ارائه کردند. برای نمونه، ساعتهای هوشمندی که سیگنالهای استرس فیزیولوژیکی را تشخیص میدهند و کاربران را تشویق میکنند تا روشهای مقابله با آن را آغاز کنند.
پژوهشگران دریافتند جامعه اوتیستیک مایل به استفاده از فناوری برای کمک به تنظیم احساسات خود است، اما استفاده از این فناوریها اغلب هزینه بسیاری دارد، استفاده از آن بدون آموزش دشوار است و به خوبی با نیازهای کاربران سازگار نیستند. نتایج گروه متمرکز نشان داد فناوریهای پوشیدنی میتوانند به طور منحصر به فردی برای افراد اوتیسم مفید باشند، اگر آنها خود در فرآیند طراحی شرکت کنند.
زندگی با اوتیسم
یکی از شرکتکنندگان شیوه برخورد دخترش با چالشهای عاطفی را به اشتراک گذاشت: «او خوب به نظر میرسد و رفتارش خوب است. اما درواقع اینطور نیست؛ او اضطراب خود را به خوبی پنهان میکند و ما هیچ ایدهای نداریم. گاهی اوقات یک تحریک میتواند منجر به یک انفجار بزرگ شود».
شرکت کنندگان معتقد بودند فناوری میتواند همه چیز را تغییر دهد. برخی از شرکتکنندگان اوتیستیک احساس میکردند که برای افرادی که IQ بالاتری دارند کمبود حمایت وجود دارد.
کمکم کن، اصلاحم نکن
بیشتر پژوهشها بر اساس تئوریهای قدیمی در مورد اوتیسم بوده است، مانند این ایده که این یک بیماری پزشکی است که میتواند درمان شود. پیشرفتهای اخیر بر توانمندسازی افراد اوتیستیک و سبکهای ارتباطی منحصربهفرد آنها تمرکز دارد به جای تلاش برای “اصلاح” آنها. شرکت کنندگان اوتیسم موافق بودند که طرح های فناورانه باید استقلال را ارتقا دهند، نه اینکه سعی کنند اوتیسم را بپوشانند.
بسیاری از شرکت کنندگان به دلیل عدم اعتماد به توانایی خود در استفاده از فناوری، به ویژه در محیطهای اجتماعی، تمایلی به استفاده از فناوری نداشتند. سایر موانع شامل هزینه یا عدم آگاهی از فناوری موجود بود.
نتایج این مطالعه بر اهمیت راهبردهایی تأکید دارد که اهداف زندگی یک فرد را در نظر میگیرند. اگرچه پول بسیاری صرف توسعه فناوریهای جدید میشود، هم پژوهشگران و هم سازمانهای بهداشتی در مورد شیوه اجرای آن در عمل ناکام میمانند.
همانطور که یکی از افراد مبتلا به اوتیسم گفت: «اگر میخواهید چیزی برای کسی بسازید از او بپرسید که چه میخواهد». شرکتهای فناوری باید محصولات خود را در کنار جامعه اوتیسم ایجاد کنند. محصولات نیز باید به جای تلاش برای تغییر فرد، به دنبال تطبیق محیط با نیازهای فردی باشند.
اوتیسم یک روش متفاوت برای دیدن جهان است. این رویکرد نه تنها به توسعه فناوریهای مفید کمک میکند، بلکه منجر به ایجاد محیطهای فراگیرتر برای همه میشود.
>> بهبود توانایی یادگیری کودکان اوتیسم با ربات QTrobot
منبع: medicalxpress.com
«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توانافزا و پوشیدنی) مجاز است»