لباس‌های فضایی از زمان ماموریت آپولو ۱۱ تغییر چشم‌گیری نکرده‌اند. لباس‌های فضایی از ۵۰ سال پیش تاکنون همانند لباس نیل آرمسترانگ (Neil Armstrong) و باز آلدرین (Buzz Aldrin) در ماموریت آپولو، لباس‌هایی سنگین و حجیم هستند. لباس فضایی ماموریت آپولو A7-L نام داشت. فضانوردان با پوشیدن A7-L می‌توانستند راه بروند، خم شوند و دستان خود را حرکت دهند. داوا نیومن (Dava Newman)، پژوهشگر MIT و مهندس هوا و فضا، لباس‌های فضایی آینده را با انعطاف‌پذیری زیاد و کشسان و سبک‌وزن طراحی می‌کند. هم‌اکنون لباس‌هایی در حال طراحی هستند که قابلیت‌هایی فراتر از لباس فضایی ماموریت آپولو داشته باشند. لباسی که داوا نیومن و گروهش در حال طراحی آن هستند BioSuit نام دارد. برای آشنایی با فناوری‌های فضایی با مجله‌ی فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.

لباس فضایی، زندگی فضانوردان را بیرون از جو زمین حفظ می‌کند. BioSuit به عنوان پوست دوم شناخته می‌شود و از چنس پلیمر کشسان و فنرهای تیتانیوم-نیکل هستند. این فنرها در واکنش به گرما منقبض می‌شوند. لوله‌های بسیار کوچکی از جنس بور در بافت لباس وجود دارد تا فضانوردان را از تابش‌های فضایی محافظت کند.

شرکت SpaceX متعلق به ایلان ماسک نیز برای انتقال فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌الملی ناسا لباس فضایی طراحی کرده است. لباس فضایی شرکت SpaceX برای استفاده داخل ایستگاه فضایی مناسب است و برای بیرون از سفینه‌ی فضایی مناسب نیست.

Dava Newman

لباس‌های فضایی قدیمی از چندین لایه شامل پلی‌استرهای Mylar، Dacron، Beta Marcasite و Kapton ساخته می‌شد. ماه اتمسفر ندارد بنابراین لباس فضایی فشاری برابر با ۴٫۳ پوند بر اینچ مربع فشار وارد می‌شود. به دلیل فشار وارد بر بدن، فضانوردان از آسیب‌های شانه و آرنج رنج می‌برند. لباس‌های فضایی باید با ویژگی‌های خنک‌کنندگی، محافظت در برابر تابش‌های فضایی و امنیت طراحی شوند. لباس فضایی BioSuit هنوز برای ماموریت‌های فضایی آماده نیست.

بیشتر بخوانیم:

لباس فضایی سفر به مریخ

روشهای سلامت دیجیتال در حفظ سلامتی مأموریت‌های انسانی به مریخ

استفاده از نانو لوله‌های کربنی در ساخت تجهیزات فضایی ناسا

منبع: news.yahoo

«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی) مجاز است»