شرکتها ممکن است برای حل مسائل انسان‌دوستانه از نظر مالی کمک کنند اما آن‌ها چیزی ارزشمندتر و مفیدتر از پول برای حل مشکلات بزرگ دارند. آن چیزی نیست جز داده‌های شرکتها. مالری سلندر (Mallory Soldner) در سخنرانی TED توضیح خواهد داد چگونه شرکتها قادر هستند در حل مسائل جهانی مانند پناهندگی تا گرسنگی کمک کنند. با مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.
مالری سلندر مدیریت بخش تجزیه و تحلیل پیشرفته را در شرکت پست آمریکایی UPS بر عهده دارد. در سال ۲۰۱۴ او مدرک دکتری خود را در رشته مهندسی صنعتی از موسسه فناوری جورجیا دریافت کرد. مالری در پایان‌نامه خود به این‌که چگونه با کمک الگوریتم‌ها فعالیت‌های بشردوستانه را بهبود دهد پرادخت. او در سال ۲۰۱۰ هنگامی که هنوز دانشجو بود به مرکز برنامه جهانی غذا سازمان ملل متحد در شهر رم ایتالیا رفت تا در پروژه‌های بهینه سازی زنجیره تامین غذایی کمک کند.
مالری با اطلاعات موادغذایی که شرکتها خریداری کرده‌اند و مکان و زمانی که این غذا باید آماده باشد میتواند سریع‌ترین و کوتاه‌ترین و ارزان‌ترین مسیرها را برای ارسال غذا به آن‌ها ارائه دهد. با این کار در مخارج صرفه‌جویی می‌شود و از تاخیر و اختلال جلوگیری می‌شود و در نتیجه ما می‌توانیم مشکل گرسنگی انسان‌های بسیاری در جهان را حل کنیم. این یک تحول بزرگ است.
تجربه مالری در همکاری با برنامه جهانی غذا ثابت کرد که با داده‌های شرکتها می‌توان جان انسان‌ها را از کمبودغذا و گرسنگی نجات داد و در مسیر بشردوستانه گام برداشت.
تصور کنید باید برای صبحانه و ناهار و شام ۵۰۰۰۰۰ نفر برنامه ریزی کنید و برای این کار بودجه محدودی دارید، مثلا ۶٫۵ میلیون دلار در ماه. بهترین روش برای انجام آن چیست؟ آیا خرید برنج، روغن، گندم و نخود لازم است؟ چقدر؟ ساده به نظر می‌آید اما نیست. ۳۰ نوع غذای مختلف دارید و باید ۵ نوع را انتخاب کنید. بیش از ۱۴۰۰۰۰ ترکیب مختلف می‌شود. برای هر غذایی که انتخاب می‌کنید، لازم است تصمیم بگیرید چقدر خرید کرده، از کجا آن را بخرید، کجا آن را نگه دارید، چقدر زمان رسیدن به آنجا طول می‌کشد. باید همه مسیرهای حمل و نقل مختلف را بررسی کنید و می‌شود بیش از ۹۰۰ میلیون گزینه. اگر هر گزینه را فقط یک ثانیه بررسی کنید، ۲۸ سال زمان لازم است تا آن‌ها را مرور کنید.
مالری سلندر ابزاری خلق کرد که به تصمیم‌گیرنده‌ها اجازه می‌داد ۹۰۰ میلیون گزینه را ظرف تنها چند روز بررسی کنند. روشی که بی‌نهایت موفقیت‌آمیز بود.
در یک عملیات در عراق ۱۷درصد در هزینه‌ها صرف‌جویی شد و این به آن معناست که می‌توانید ۸۰۰۰۰ نفر دیگر را غذا بدهید. همه‌ی این‌ها به لطف استفاده از داده‌ها و سامانه‌های پیچیده مدل‌سازی امکان‌پذیر شد.
اگر می‌خواهیم تغییرات بزرگ در مشکلات عظیمی چون گرسنگی در جهان ایجاد کنیم همه باید مشارکت داشته باشند. مالری می‌گوید: «ما به متخصصان داده‌ها در سازمان‌های بشردوستانه نیاز داریم. دانشگاهیان و مراکز دولتی باید با یکدیگر مشارکت کنند. شرکتها نیز باید همکاری کنند که تمایل کمتری دارند.»
نقش شرکتها در حل مشکلات
شرکتها نقش اساسی در حل مشکلات بزرگ در جهان ما دارند. سه روش اصلی برای پر کردن این شکاف وجود دارد. با در اختیار گذاشتن داده‌ها، متخصصان تصمیم‌گیری و در اختیار گذاشتن فناوری برای جمع‌آوری منابع تازه داده‌ها. این آینده‌ی مشارکت در مسئولیت‌پذیری اجتماعی به شمار می‌آید.
امروزه شرکتها کوهی از داده‌ها جمع می کنند، پس اولین قدم در اختیار گذاشتن این داده‌هاست. برخی شرکتها هم‌اکنون همکاری می‌کنند. برای نمونه، یک شرکت بزرگ مخابراتی. داده‌های خود را در کشورهای آفریقایی سنگال و ساحل عاج آزاد کردند و محققان دریافتند که اگر به الگوی آنتن‌دهی دکل‌های مخابراتی نگاه کنیم خواهیم دید که مردم کجا سفر می‌کنند و همین‌طور قادر خواهید بود بگویید برای مثال مالاریا کجا ممکن است همه‌گیر شود و برایش پیش بینی‌هایی انجام شود. داده‌های یک شرکت ماهواره‌ای را در نظر بگیرید. آن‌ها داده‌های خود را در اختیار گذاشتند. با این داده‌ها می‌توان اثرات خشکسالی‌ها بر تولید غذا را ردیابی کرد تا کمک‌های مالی پیش از رخ دادن یک بحران به نتیجه برسد.
اطلاعات مفید مهمی در داده‌های شرکتها پنهان است و البته باید خیلی مواظب بود. باید به دغدغه‌های حریم خصوصی احترام گذاشت.
حتی اگر همه شرکتها داده‌های خود را به دانشگاهیان، سازمان‌های غیر دولتی، و سازمان‌های بشردوستانه اعطا کنند برای اهداف بشر دوستانه کافی نخواهد بود. برای آشکار کردن اطلاعات در داده‌ها به متخصصان داده‌کاوی نیاز است. آن‌ها داده را می‌گیرند و تغییر می‌دهند و درون یک الگورتیم مفید قرار می‌دهند که بهترین گزینه است. در دنیای کمک‌های بشردوستانه، متخصص داده‌کاوی کم است. اکثراً در خدمت شرکتها هستند. پس این دومین موردی است که این شرکتها لازم است انجام دهند. افزون بر اعطای داده‌هایشان، لازم است متخصصان داده‌کاوی را هم در اختیار قرار دهند.
هم‌اکنون پناهجویان سوری به سمت یونان حرکت می‌کنند و نظام فعلی آژانس پناهجویان سازمان ملل، برای ردیابی آدم‌ها کاغد و قلم است. این یعنی وقتی مادری به‌همراه پنج فرزندش قدم به اردوگاه می‌گذارد اداره‌ی اصلی در این لحظه نسبت به آن ناآگاه است. به زودی تمام این سیستم تغییر می‌کند. قرار است نظام جدیدی بر مبنای فناوری ردیابی محموله‌ها پی‌ریزی کرد. با این سامانه جدید، به محضی که مادر و کودکانش پا به اردوگاه می گذارند مطلع خواهید شد و حتی خواهید دانست که آیا این ماه و ماه بعدی ذخیره‌ای دریافت می‌کنند. آشکارسازی اطلاعات، بهره‌وری را بالا می‌برد. برای شرکتها، استفاده از فناوری برای یافتن داده‌های مهم بسیار اهمیت دارد و بهبود چشمگیری در کارها ایجاد شده است. داده‌ها، مولد تصمیم‌های بهتر هستند.
اکنون اگر نمایندگی شرکتی را داشته و واقعیت‌گرا باشید باید به خودتان بگویید چرا باید شرکت خود را درگیر چنین فرآیندی کنم؟ فراتر از حُسن‌نیت کمک بشردوستانه، این بخش دارای ارزش ۲۴ میلیارد دلار است. شاید پنج میلیارد نفر مشتری‌های بعدی شما باشند که در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند. افزون بر این، شرکت‌هایی که وارد داده‌بخشی بشردوستانه می‌شوند، در حال یافتن اطلاعات مفیدتری در داده‌های خود هستند. از یک سو برای دنیای بشردوستانه اطلاعاتی فراهم می‌کند که چگونه می‌شود مردم را از فقر خارج کرد. از سوی دیگر برای شرکتها، اطلاعاتی درباره مشتریان بالفعل و مشتریان بالقوه‌شان در آینده می‌دهد که یک برد همه طرفه است.
در اختیار قرار دادن داده‌ها از نظر تجاری سودمند است، و حتی میتواند به تحول دنیای بشردوستی نیز کمک کند. اگر در کارهای بشردوستانه برنامه‌ریزی کنیم، می‌توانیم برای صدها هزار نفر دیگر غذا، سرپناه و لباس تأمین کنیم.
منبع: TED
«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی) مجاز است.
