پیشرفت‌های جدیدی در فناوری کمکی بوجود آمده است. دستکش‌های هوشمند، خودروهای بدون راننده و دست‌های رباتیک تنها برخی از پیشرفت‌های جدید برای کمک به افرادی است که دارای اختلالات جسمی یا ذهنی هستند. در این مقاله از مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی آخرین پیشرفت‌ها در زمینه فناوری کمکی را مرور می‌کنیم.
برآورد شده است که ۴۸٫۹ میلیون نفر در ایالات متحده دارای نوعی ناتوانی هستند. بنابر گزارش‌های اداره سرشماری آمریکا، ۲۴٫۱ میلیون نفر دارای معلولیت شدید هستند و ۳۴٫۲ میلیون نفر دارای محدودیت‌های کاربردی هستند.
افراد دارای معلولیت شدید، کسانی هستند که قادر به انجام یک یا چند فعالیت روزمره نیستند. آنها یک یا چند ناتوانی خاص دارند و یا برای طولانی مدت از دستگاه‌های پشتیبانی کننده همچون عصا، واکرها و صندلی‌های چرخدار استفاده می‌کنند. افراد دارای معلولیت غیر شدید، کسانی هستند که انجام فعالیت‌های عملکردی نظیر دیدن، شنیدن، بلند کردن، حمل، بالا رفتن از پله‌ها و یا پیاده‌روی برای آنها دشوار است. پس افرادی که دارای معلولیت غیر شدید هستند با فعالیت‌های روزمره زندگی مشکل دارند.
دستکش هوشمند
دستکش‌های هوشمند یکی از آخرین پیشرفت‌های فناوری کمکی هستند. این دستکش هوشمند توسط پژوهشگران در دانشگاه کالیفرنیا در سن‌دیگو ایجاد شده است. دستکش‌های هوشمند ارزان قیمت به طور خودکار زبان اشاره را به متن دیجیتالی تبدیل می‌کند که در رایانه یا گوشی هوشمند ظاهر می‌شود.
برای استفاده از دستکش‌ها، کاربر به سادگی به زبان اشاره آمریکایی صحبت می‌کند. پس از آن، زبان اشاره آمریکایی توسط تغییر در مقاومت الکتریکی شناسایی می‌شود. یک رایانه تشخیص می‌دهد که به چه کلمه‌ای اشاره شده است. رایانه این اطلاعات را از طریق بلوتوث منتقل می‌کند. در این روش به هیچ دوربینی نیاز نیست.
دستکش‌های دیگری نیز وجود دارد که ادعا می‌کنند زبان اشاره آمریکایی را به متن دیجیتالی ترجمه می‌کنند، اما این دستکش هوشمند از اجزای ساده‌ای استفاده می‌کند که کمتر از ۱۰۰ دلار هزینه دارد. این هزینه برای حل یک مشکل دشوار، مقرون به صرفه است.
گروه پژوهشی شامل دانشمندان مواد و متخصصین، مهندسان شیمی و Timothy O’Connor، دانشجوی کارشناسی ارشد، دو سال برای تکمیل این پروژه تلاش کردند.
خودرویی برای رانندگان نابینا
مهندس Dennis Hong در حال توسعه یک خودرو است که میتواند توسط افراد نابینا هدایت شود. Dennis Hong چندین حسگر، سامانه کامپیوتری و دوربین را ادغام می‌کند. دوربین‌ها برای مشاهده محیط اطراف وسیله نقلیه و صدا و لرزش برای ارائه ورودی حسی به راننده مورد استفاده قرار می‌گیرد. صداها و ارتعاشات ممکن است شامل هشدارهای شنوایی، سیگنال‌های ارتعاشاتی در دستکش‌های راننده و ارتعاشات صندلی در نقاط و با شدت‌های مختلف باشد و یک صفحه نمایش که تصویری مجازی از محیط اطراف خودرو را با استفاده از هوای فشرده نمایش می‌دهد.
حتی اگر این وسیله نقلیه آماده شود، ممکن است برای استفاده در خیابان‌ها قانونی نباشد. اگر این وسیله نقلیه امن و ارزان هم نباشد، حسگرها و نوآوری‌هایی استفاده شده در این پروژه میتواند الهام بخش دیگر مهندسین باشد.
خودرو بدون راننده گوگل
همه ما می‌دانیم که شرکت‌های بسیاری روی خودروهای بدون راننده کار می‌کنند به ویژه Tesla. اما شرکت گوگل نیز یک خودرو بدون راننده دارد. خودروی بدون راننده گوگل یک فناوری کمکی بالقوه است. خودروی بدون راننده گوگل نه تنها برای افراد نابینا، بلکه برای افرادی که دچار اختلالات جسمی و ذهنی هستند، قابل استفاده است. این خودرو به عنوان یک وسیله حمل و نقل مستقل و امن برای افراد معلول در نظر گرفته شده است.
مهندسان گوگل خودروی خود را با ترکیب Google Street View و هوش مصنوعی با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده توسط حسگرهای متعدد و دوربین‌های نصب شده در خودرو، ایجاد کرده‌اند. خودرو بدون راننده گوگل در حال حاضر در خیابان‌های نوادا در حرکت است. مهندسان گوگل امیدوارند که این خودرو روزی تغییر دهنده زندگی افراد معلول در سراسر جهان شود.
سامانه DynaVox EyeMax
افرادی که دارای معلولیتی همچون فلج مغزی و سکته مغزی هستند می‌توانند از سامانه DynaVox EyeMax برای برقراری ارتباط با استفاده از چشم خود بهره برند. این دستگاه از یک سامانه ردیابی دقیق چشم استفاده می‌کند و کاربران می‌توانند با صفحه کلید مجازی (روی صفحه نمایش) تعامل داشته باشند. صفحه کلید مجازی به کاربران امکان می‌دهد تا کلمات و عبارات را وارد کنند. پس از ورود کلمات و عبارات توسط کاربر، مکانیسم تبدیل متن به گفتار دستگاه، آنها را به متن گفتاری تبدیل می‌کند.
نرم افزار InterACCt که همراه با دستگاه ارائه می‌شود شامل صدها کلمه و عبارت از پیش تعریف شده است. کلمات و عبارات از پیش تعریف شده می‌توانند از فهرست و یا از طریق تصاویر و صحنه‌ها انتخاب شوند. نرم افزار InterACCt برای کودکان و افراد دارای معلولیت ذهنی که ممکن است نوشته‌ها را درک نکنند، ایده‌آل است.
ایمپلنت حلزونی گوش
ایمپلنت حلزونی فناوری جدیدی نیست، اما باید درباره آن صحبت کرد. ایمپلنت حلزونی بیش از یک سمعک است. این ایمپلنت با استفاده از یک میکروفون داخلی، صدا را دریافت می‌کند. سپس میکروفون داخلی سیگنال را به رایانه‌ای کوچک که در پشت گوش قرار دارد، منتقل می‌کند تا تبدیل به سیگنال دیجیتال شود. هنگامی که سیگنال دیجیتال به ایمپلنت انتقال می‌یابد، دستگاه به طور مستقیم عصب شنوایی را تحریک می‌کند. این ایمپلنت ابزار جدیدی برای ورودی شنوایی فراهم می‌کند.
توسعه این ایمپلنت از اواخر دهه ۱۹۵۰ آغاز شد. این نخستین ایمپلنت تجاری بود که در سال ۱۹۸۴ تأییدیه FDA را دریافت کرد. ایمپلنت‌های حلزونی از دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۸۰ به طور چشمگیری بهبود یافتند. امروزه ایمپلنت‌های حلزونی گوش بیش از ۲۰ کانال صوتی دارند. کانال‌های صوتی وسیع اجازه می‌دهد تا کاربر با کیفیت بسیار بهتری نسبت به دهه‌های قبل بشنود. گاهی اوقات، افراد صدای پس زمینه را با ایمپلنت حلزونی میشنوند، اما برقراری ارتباطات کلامی امکان‌پذیر است.
صندلی چرخدار پله‌نورد iBot
iBot یک صندلی چرخدار برای افرادی است که از نظر فیزیکی ناتوان هستند. صندلی‌های چرخدار سنتی قادر به صعود از پله نیستند، اما iBot این توانایی را دارد. پله‌ها تقریباً در همه جا هستند، بنابراین iBot یک صندلی مناسب برای حرکت آسان‌تر است. بشتر افرادی که از صندلی‌های سنتی استفاده می‌کنند، باید از کسی کمک بگیرند تا آنها را به سمت بالا و پایین پله‌ها حمل کند. حمل توسط شخص دیگری روی پله‌ها برای هر دوی آنها خطرناک است. فناوری حفظ تعادل iBot مشابه فناوری موجود در Segway است. با استفاده از iBot، افراد توانیاب قادر خواهند بود بدون هیچ مشکلی از پله‌ها صعود کنند.
متاسفانه iBot در حال حاضر تولید نمی‌شود. افراد با ناتوانی‌های جسمی تنها می‌توانند امیدوار باشند که iBot روزی در آینده بازگردد تا تجربیات زندگی آنها را تغییر دهد.
بازوی رباتیک DEKA
Dean Kamen، خالق iBot، بازوی رباتیک DEKA را ایجاد کرد. DARPA از Dean Kamen و پژوهشگران وی در این پروژه حمایت مالی کرد. Dean Kamen و پژوهشگران تصمیم گرفتند این بازوی رباتیک را برای سربازان مجروحی که از خاورمیانه باز می‌گردند، ایجاد کنند.
این بازوی رباتیک کمتر از هشت پوند وزن دارد. بسیار دقیق و کنترل آن بسیار راحت است به طوری که بوسیله آن می‌توان به راحتی پوست پرتقال را جدا کرد. این بازوی رباتیک دارای کنترل‌های قابل تنظیم و اجزای مدولار است.
بازوی روباتیک DEKA یک سامانه بازخورد حسی دارد. برای نمونه، حسگرهای دست، قدرت چنگ زدن دست را اندازه می‌گیرند تا بتواند بازخوردی به فرد ارائه دهد. این ویژگی به فرد اجازه می‌دهد تا بتواند مشخص کند که چه مقدار نیرو برای انجام وظایف خاص مناسب است.
کلام آخر
فناوریهای کمک کننده طی چند سال گذشته راه طولانی را طی کرده‌اند. همیشه دستگاه‌های جدیدی برای کمک به افرادی که دارای اختلالات جسمی و ذهنی هستند، وجود دارد. دستگاههایی که اکنون در حال کمک به افراد توانیاب هستند، همچنان به بهبود و ارتقاء خود ادامه می‌دهند.
بسیاری از افرادی که دارای اختلالات جسمی و ذهنی هستند تا زمانی که فناوریهای کمکی ارائه نشده بود، قادر به ادامه زندگی عادی نبودند. اکنون برخی از افراد دارای معلولیت می توانند زندگی طبیعی و راحت را همچون دیگر افراد در سراسر جهان داشته باشند. فناوریهای کمکی ممکن است به افرادی که به دلیل ناتوانی قادر به کار نیستند، دوباره توانایی کار کردن دهد. این امر به رشد اقتصادی کمک خواهد کرد.
منبع: guardianhelmets
«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی) مجاز است»
