گوشی‌های ضربان‌سنج به بدن شما گوش می‌دهند. این دستگاه‌های صوتی از قرن نوزدهم در اختیار ما بوده‌اند و هنوز ابزاری مرسوم برای گوش دادن و بررسی صداهای داخلی بدن شما هستند. اما گروهی از پژوهشگران در موسسۀ فناوری ماساچوست (MIT) حسگری خوردنی را توسعه داده‌اند که می‌تواند نشانه‌های حیاتی شما را از داخل بدن به‌ویژه دستگاه گوارش اندازه‌گیری کند. انتظار می‌رود حسگر جدید که داخل پوششی سیلیکونی به اندازۀ یک بادام قرار داده می‌شود، ارزیابی‌های کوتاه و بلند مدت بر روی بیماران را آسان‌تر کند. این حسگر افزون بر بیمارستان‌ها، می‌تواند در نظارت بر سربازان و برنامه‌های آموزشی ورزشی نیز بکار رود.
اندازه‌گیری نشانه‌های حیاتی در طول سال‌ها پیشرفت‌هایی داشته است. به جز نوار قلب و ضربان‌سنج‌های الکترونیکی، ابزار‌هایی پوشیدنی وجود دارند که ضربان قلب بیمار را به صورت مداوم اندازه می‌گیرند. اما پژوهشگران بیان می‌کنند این روش‌ها نیازمند تماس پوستی است که می‌تواند برای بیماران دارای جراحت مانند قربانی‌های سوختگی بسیار ناراحت‌کننده باشد. آنها به کمک دستگاه خوردنی خود می‌خواهند هرگونه نیاز به تماس خارجی با بدن را از میان بردارند. Giovanni Traverso پژوهشگر مؤسسۀ Koch در MIT در زمینۀ پژوهش‌های یکپارچۀ سرطان و یکی از مؤلفان مقاله‌ای که این فناوری را معرفی می‌کند در فیلم زیر می‌گوید:
«کاری که ما در این فناوری انجام داده‌ایم یافتن اجزایی است که با خورده‌شدن سازگار باشند. این حسگرها میکروفن‌هایی بسیار کوچک مشابه نمونه‌های استفاده شده در گوشی‌های تلفن همراه رایج هستند که در داخل بدن گوش می‌دهند و ضربان قلب و تعداد تنفس را استخراج می‌کنند.»
این میکروفن‌ها امواج صوتی را از قلب و ریه، همراه با صداهای مزاحم دیگر از دستگاه گوارش جذب می‌کنند. بنابراین پژوهشگران یک الگوریتم پردازش سیگنال را ابداع کرده‌اند که صداهای درهم و برهم را دسته‌بندی کرده و صدای ضربان قلب و تنفس را از یکدیگر جدا می‌کند. این سیگنال می‌تواند به گیرنده‌ای در فاصلۀ بیشینه سه متر انتقال یابد. آنها انتظار دارند تا پس از ورود، حسگر برای یک یا دو روز در دستگاه گوارش باقی بماند. اما هر کس که نیازمند بررسی‌های بلندمدت باشد باید این حسگرها را به صورت منظم مصرف کند.
>> در همین زمینه بخوانید: حسگرهای مایوالکتریک کاشتنی IMES و کنترل ظریف‌تر اندامهای مصنوعی
منبع: Engadget
