یکی از سخت‌ترین بیماری‌های سالمندان را می‌توان، کاهش بینایی و یا از دست دادن بینایی دانست. با افزایش سن، دید چشم کاهش می‌یابد. امروزه گام‌های مهمی در زمینه‌ی چشم و جلوگیری از نابینایی و یا حتی درمان نابینایی برداشته شده است. در این مقاله به معرفی نوآوری‌های پزشکی که امیدبخش درمان نابینایی هستند می‌پردازیم. با مجله‌ی فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.
کاشت درون قرنیه‌ای (Corneal Inlays)
یکی از شایع‌ترین مشکلات سالمندان، کاهش بازدهی یکی از اعضای بدن از جمله چشم است. در این دوران، بخشی از چشم که به ما اجازه می‌دهد اشیای دور و نزدیک را ببینیم، شکننده و سخت‌تر می‌شود. بنابراین، دید ما برای اشیای نزدیک با مشکل روبرو می‌شود. برای سال‌های بسیاری، تنها راه برطرف کردن این مشکل، استفاده از عینک‌های مناسب و لنزهای چشمی بودند. عینک یا لنز به عملکرد قرنیه در تمرکز بر اشیای محیط اطراف کمک می‌کنند. یکی از پیشرفت‌های نوین پزشکی در این زمینه، کاشت درون قرنیه‌ای از طریق جراحی است. کاشت درون‌قرنیه‌ای روشی برای درمان پیرچشمی است که در آن یک ایمپلنت زیست‌سازگار داخل قرنیه کار گذاشته می‌شود. این ایمپلنت در قرنیه، نور دریافتی از محیط را متمرکز‌تر می‌کند و باعث دید بهتر اشیای نزدیک و درنتیجه درمان پیرچشمی می‌شود.
لنزهای نانوذرات الماس (Nano-Diamond Lenses) برای بیماری آب‌سیاه
آب‌سیاه یا گلوکوم (glaucoma) اصطلاحی برای اختلال چشمی وابسته به عصب بینایی و فشار داخل چشمی است. این بیماری با افزایش فشار ماده درون چشم، می‌تواند به عصب چشم آسیب برساند که غیرقابل برگشت است و در صورت عدم درمان، سبب نابینایی می‌شود. داروهای بسیاری برای این بیماری وجود دارد ولی بیماران باید برنامه‌ی دقیقی را برای مصرف داروی موردنیاز خود دنبال کنند. لنزهای جدید نانوذرات الماس، تحویل داروی موردنیاز به چشم را ساده‌تر و موثرتر می‌کنند. با قرارگیری داروی تیمولول (timolol) در لنزهای نانوذرات الماس، مقدار داروی موردنیاز چشم به صورت خودکار تنظیم و کنترل می‌شود. با تعامل اشک طبیعی چشم و نانوذرات الماس، دارو در طول زمان به چشم وارد می‌شود و بیماری را کنترل می‌کند. عوارض عدم مصرف منظم داروها ناشی از استفاده نکردن منظم از قطره‌های چشمی توسط بیماران آب‌سیاه، در بلندمدت آسیب‌های بسیاری به چشم وارد می‌کند. با لنزهای جدید این عوارض کاهش می‌یابد.
درمان بیماری تباهی لکه زرد(Macular Degeneration) با کمک داروهای ایدز
یکی از دلایل نابینایی وابسته به سن، بیماری تباهی لکه زرد یا دژنراسیون ماکولا است. دژنراسیون ماکولا یک وضعیت پزشکی است که ممکن است نتیجه‌ی آن تاری یا از دست دادن بینایی در مرکز دید باشد. در این بیماری، ماکولا یا لکه زرد تخریب می‌شود. ماکولا قسمت حساس به نور شبکیه و مسئول دید مستقیم برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی است. در اکثر موارد، این بیماری درمانی ندارد. بیماری تباهی لکه زرد با توجه به وضعیت رگ‌های خونی در شبکیه‌ی چشم، به دو نوع «خشک» و «تر» تقسیم می‌شود. برای نوع دژنراسیون تر، درمان وجود دارد ولی برای نوع خشک هنوز درمان قطعی وجود ندارد. نوع خشک شایع‌تر بوده و حدود ۹۰٪ بیماران به این نوع مبتلا می‌شوند.
پژوهشی جدید درمانی را برای نوع غیرقابل درمان این بیماری پیشنهاد داده است. نوعی مولکول به نام Alu RNA سبب بیماری دژنراسیون ماکولای خشک می‌شود. آر اِن اِی (رِنا) (RNA) همراه با دی‌ان‌ای (DNA) و پروتئین، سه مولکول درشت اصلی هستند که در ژنوم همه‌ی گونه‌های شناخته شده‌ی زیستی وجود دارند. پژوهشگران دریافتند که این نوع مولکول به آنزیمی نیاز دارد که در بیماری HIV نیز مشترک است. بنابراین داروهای HIV میتوانند برای درمان بیماری دژنراسیون ماکولای خشک نیز به کار رود. این پژوهش می‌تواند امیدبخش بیماران تباهی لکه زرد خشک باشد که برای مدت‌های بسیاری درمان قطعی نداشت.
در همین زمینه بخوانیم:
>>ایمپلنت چشمی بی سیم ، روشی نوین برای درمان نابینایی
>>شش فناوری شگفت انگیز نابینایان و افراد با مشکلات بینایی
>>آینده شگفت انگیز چشم پزشکی و مراقبت از چشم
منبع: interestingengineering
«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی) مجاز است»
