گاها می‌شنویم که دقت مچ بندهای ضربان سنج و دقت ضربان سنج‌های قفسه سینه یکسان نیست. در واقع مچ بندهای سلامت دقت کمتری دارد. اما این گفته تا چه اندازه صحیح است و در اندازه‌گیری مچ بندهای ضربان سنج چه میزان خطا وجود دارد؟ در ادامه این مقاله از مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی به پاسخ این پرسش‌ها اشاره خواهد شد.
نحوه کار ضربان سنج ها
پژوهش‌ها نشان می‌دهد که در دقت دستگاه‌های ضربان سنج قفسه سینه و مچ بندها تفاوت‌هایی هست. ذکر این نکته لازم است که همه ردیاب‌های سلامت شبیه یکدیگر نیستند. یک ضربان سنج قفسه سینه ضربان قلب را به صورت الکترونیکی آشکار می‌سازد. سپس داده‌هایی را به تلفن هوشمند کاربر یا یک ردیاب روی مچ ارسال می‌کند. این فرآیند مشابه چیزی است که در بیمارستان‌ها دیده می‌شود. در بیمارستان حسگرها روی قفسه سینه بیمار سوار می‌شود. این نوع از حسگرها معمولا بسیار دقیق هستند.
ردیاب‌های سلامت روی مچ و ساعت‌های هوشمند روش دیگری برای ضربان سنجی دارند. در این دستگاه‌ها نوری به مچ کاربر تابانیده می‌شود. با تپش قلب خون با بیشترین سرعت ممکن در رگ‌ها حرکت می‌کند. در این زمان نور بازتاب شده کمترین شدت را دارد. با تحلیل نوری که از رگ‌های خونی بازتاب می‌شود ضربان قلب کاربر تخمین زده می‌شود. معمولا الگوریتمی برای این کار نوشته می‌شود.
کمی سازی دقت ضربان سنج های تجاری شده
مچ بندها و ردیاب‌های روی مچ برای کاربران راحت‌تر هستند. اما دقت این دستگاه‌ها کم‌تر است. در زمان فعالیت‌های سنگین این تفاوت محسوس‌تر است. به همین دلیل درست بستن این دستگاه‌ها هنگام تمرین مهم است.
جالب است بدانید که پژوهش‌هایی برای توصیف کمی این تفاوت در سنجش ضربان قلب نیز وجود دارد. پژوهشی این چنین توسط کلینیک Cleveland فعال در زمینه بیماری‌های قلبی منتشر شده است.
نحوه مقایسه دقت ضربان سنج های پوشیدنی
دست اندر کاران این پژوهش پنجاه ورزشکار بزرگسال، متشکل از ۳۴ مرد و ۱۶ زن، را با میانگین سنی ۲۹ سال زیر نظر گرفتند. این افراد به مدت ۱۲ دقیقه روی تردمیل دویدند. در هنگام ورزش یک حسگر ECG و یک دستگاه Polar H7 روی قفسه سینه فرد بسته شده بود. دو ضربان سنج مچی نیز به صورت تصادفی از چهار ضربان سنج انتخاب شده برای این آزمایش روی مچ فرد بسته شده بود. ردیاب‌های مچی شامل Apple Watch Seris 3، یک دستگاه Fitbit Ionic، مچ بند Tom Tom Spark 3 و Garmin Vivosmart HR بود. سرعت تردمیل به تدریج افزایش می‌یافت. به طوری که از ۴ مایل بر ساعت به ۹ مایل بر ساعت می‌رسید. تردمیل در حالت بدون شیب کار می‌کرد.
مقایسه دقت پوشیدنی ها
پس از آزمایش داده‌های حاصل با داده‌های ECG مقایسه شد. پوشیدنی Polar H7 بیشترین تطابق را داده‌های ECG داشت. این تطابق در همه سرعت‌ها مشاهده می‌شد. ساعت Apple در جایگاه دوم قرار داشت. پس از آن سایر مچ بندهای سلامت با دقتی مشابه یکدیگر رتبه سوم را داشتند. هر ردیاب سلامت روی مچ ۲۵ بار مورد آزمایش قرار گرفت.
نتایج پژوهش مقایسه دقت ضربان سنجی پوشیدنی ها
در این پژوهش نشان داده شد که با افزایش سرعت دقت ضربان سنج‌های روی مچ کاهش می‌یابد. ساعت Apple کمترین میزان خطا را داشت. در سرعت ۹ مایل بر ساعت تنها ۱.۵ ضربان در دقیقه خطا داشت. این عدد برای Garmin ۳ ضربان بود. اما در حالت استراحت تقاوت قابل چشم‌پوشی است. به عبارت دیگر برای سنجش ضربان در ورزش‌های آرام استفاده از مچ بندهای ضربان سنج توجیه‌پذیر است. ضربان قلب در حالت استراحت مهم‌ترین سنجه سلامت ورزشکاران است.
به گفته نویسندگان مقاله مربوطه ضربان سنجی برای رنج گسترده‌ای از سرعت‌ها و در یک مچ بند سلامت با دقت متوسط و یا بالاتر انجام می‌شود. اما در جایی که دقت بالا لازم است یک ضربان سنچ قفسه سینه یا یک ساعت Appleگزینه بهتری است.
پژوهش های قدیمی تر برای مقایسه دقت ضربان سنجی پوشیدنی ها
این پژوهش نخستین پژوهش از این دست نیست که توسط کلینیک Cleveland انجام شده است. پژوهشی دیگر در مورد دقت پوشیدنی‌های مچی در سرعت‌های متوسط تردمیل، تا ۶ مایل بر ساعت، نیز وجود دارد. در مقایسه با داده‌های حسگرهای ECG دقت دستگاه‌ها به این شرح است:
ضربان سنج قفسه سینه Polar H7 با ۹۹ درصد انطباق، ساعت Apple با ۹۳ درصد انطباق، Garmin Forerunner 235 با ۹۲ درصد انطباق، Tom Tom Spark Cardio با ۸۸ درصد انطباق، و Fitbit Blaze با ۷۶ درصد انطباق
ذکر این نکته لازم است که شرایط آزمایش دقیقا با شرایط استفاده از این دستگاه‌ها در هنگام دو در فضای آزاد یکی نیست. در این پژوهش‌ها گاها دونده میله‌های تردمیل را در هنگام دو در دست نگاه داشته است.
نتیجه گیری نهایی
در حالیکه ردیاب‌های سلامت و ساعت‌های هوشمند راحت‌ترین ابزار برای ردیابی فعالیت هستند، دقت این دستگاه‌ها با سامانه‌هایی که روی قفسه سینه یا بازو سوار می‌شوند قابل مقایسه نیست. به طور خاص در مورد فعالیت‌های سنگین نیز این گفته صادق است. اگر شما برای ضربان سنجی حین ورزش جدی هستید، دستگاهی انتخاب کنید که روی قفسه سینه سوار شود. گزینه مناسب دیگر دستگاهی است که روی بازو بسته می‌شود. بازوبندهای ضربان سنج نیز معمولا دقت بالایی دارند.
بیشتر بخوانیم:
تازه های فناوری/ از ساخت ایربگ برای دوچرخه سواران تا دستکش هوشمند برای درمان آرتروز
ده نکته مهم در انتخاب ردیاب سلامت مناسب (بخش نخست)
منبع: gadgetsandwearables
«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان افزا و پوشیدنی) مجاز است.»
