بر اساس یک مطالعهی جدید، مورچه ها هنگام حرکت در یک محیط، برای مشخص کردن فاصله ای که طی کردهاند، حرکت اجسام را به صورت بصری دنبال میکنند. این روش ردیابی که عبور نوری نامیده می شود، در تعدادی از حشرات دیده شده است اما تا کنون گمان بر این بوده است که مورچهها به ندرت از آن استفاده می کنند. در حال حاضر مطالعات Sarah Elisabeth Pfeffer و Matthias Wittlinger نشان میدهد گروه خاصی از مورچهها که مسیر بازگشت به لانه را گم کرده اند، برای رسیدن به لانه از عبور نوری استفاده می کنند.
در این مطالعه مورچههای دورنگی Cataglyphis که رفتارهای منحصر به فردی نشان میدهند، مورد بررسی قرار گرفتند. این محققان مورچههای forager را آزمایش کردهاند که مسئول جابه جا کردن مورچههای کارگرداخل لانه بین لانههای مختلف هستند زیرا مورچههای کارگر به میزان بسیار کمتری با محیط بیرون از لانه آشنا هستند.
مطالعات قبلی نشان داده بود مورچههای دورنگی Cataglyphis قادرند با استفاده ازیک مکانیزم مسافت سنجی داخلی، مسافت طی شده را بر اساس تعداد گامهایی که برداشته اند محاسبه کنند. برای کشف این که این مورچه ها –خصوصا آنهایی که حمل میشوند و گام برنمیدارند – چگونه ممکن است از راهنماهای نوری استفاده کنند، محققان دو ورودی از لانههای همسایه را با یک مسیر به هم متصل کردند. سپس هربار که یک مورچهیforager جفت خود را به اندازهی ده متر در یک جهت حمل کرد، دو مورچه را از هم جدا کردند. مشاهدات نشان داد مورچهی حمل شده بعد از یک جست و جوی ابتدایی اطراف نقطهی جدایی، که احتمالا برای یافتن جفت غایب خود بوده است، شروع به بازگشت به لانهی خود کرد و به لانه نزدیک شد. در مقابل، مورچههای کنترل که قادر به دیدن نبودند، بعد از جدا شدن نتوانستند مسیر بازگشت به لانه را پیدا کنند. بر این اساس محققان نتیجه گرفتند که راهنماهای نوری برای اندازهگیری مسافت و مسیریابی مورچهها ضروری هستند. آزمایشهای بیشتر مشخص کرد که قابلیت استفاده از عبور نوری که مستقلا به وسیلهی مکانیزم مسافت سنجی مورچهها کنترل میشود، آنها را به دو روش منحصر به فرد برای اندازه گیری مسیرمجهز ساخته است.
https://www.eurekalert.org : منبع