هر ۳۰ ثانیه یک پا در نقطه‌ای از دنیا به دلیل دیابت قطع می‌شود. این بیماران بیشتر از نوروپاتی، از دست دادن حس در اندام تحتانی رنج می‌برند؛ بنابراین قادر به تشخیص آسیب ناشی از یک پروتز نامناسب نیستند. دانشمندان کانادایی نوع جدیدی از پروتز را با رباتیک نرم و با قابلیت ریزسیال (میکروفلوئیدیک) توسعه می‌دهند که تا حد بسیاری زخم‌ها و دردهای پوستی را در بیماران دچار قطع پا (از مچ پا تا زانو) کاهش می‌دهد. با مجله فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.

قطع عضو ناشی از زخم پای دیابتی

بیش از ۸۰ درصد از قطع عضوهای اندام تحتانی در جهان ناشی از زخم پای دیابتی است. می‌دانیم که اندام تحتانی در زمان‌های غیرقابل پیش‌بینی متورم و حدود ۱۰ درصد یا بیشتر تغییر حجم می‌دهند.

به طور معمول، پروتز مورد استفاده پس از قطع عضو شامل لاینر پارچه‌ای و سیلیکونی است که برای بهبود، افزوده یا حذف می‌شود. فرد قطع عضو نیاز به تعویض دستی لاینرها دارد، اما نوروپاتی که منجر به حس ضعیف می‌شود این کار را دشوار می‌کند و حتی منجر به آسیب بیشتر به اندام باقی مانده می‌شود.

Carolyn Ren، از دانشگاه واترلو، می‌گوید: «ما به‌جای ایجاد نوع جدیدی از سوکت‌های مصنوعی، یک لاینر معمولی سیلیکونی یا پارچه‌ای را با یک لاینر شامل محرک‌های سیال نرم، به عنوان یک لایه رابط، جایگزین می‌کنیم». این محرک‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بر اساس آناتومی اندام باقی‌مانده تحت فشارهای مختلف باد شوند تا درد را کاهش داده و از زخم‌های فشاری جلوگیری کنند.

شیوه کار

دانشمندان کار خود را با محرک‌های پنوماتیکی برای تنظیم فشار سوکت پروتز آغاز کردند. این دستگاه اولیه بسیار سنگین بود و استفاده از آن را در موقعیت‌های واقعی محدود می‌کرد.

برای رفع این مشکل، گروه راهی برای کوچک کردن محرک‌ها ایجاد کرد. آنها یک تراشه میکروسیال با ۱۰ دریچه پنوماتیکی یکپارچه برای کنترل هر محرک طراحی کردند. این سامانه توسط یک پمپ هوای مینیاتوری و دو دریچه برقی کنترل می‌شود که هوا را به تراشه میکروسیال می‌دهد. جعبه کنترل کوچک و به اندازه کافی سبک است که بتوان آن را به عنوان بخشی از پروتز پوشید.

پرسنل پزشکی با تجربه گسترده در ساخت اندام مصنوعی بخشی از این گروه بودند و نقشه دقیقی از فشارهای مورد نظر برای سوکت پروتز ارائه کردند. این گروه اندازه‌گیری‌های گسترده‌ای از فشار تماسی ارائه شده توسط هر محرک انجام داد و این فشار را با فشار مورد نظر برای یک پروتز مقایسه کرد.

مشخص شد که هر ۱۰ محرک، فشار در محدوده مورد نظر تولید می‌کنند که نشان می‌دهد دستگاه جدید به خوبی در میدان عمل خواهد کرد. پژوهش‌های آینده این رویکرد را بر روی یک مدل بیولوژیکی دقیق‌تر آزمایش خواهد کرد.

این گروه پژوهش‌های بیشتری را برای ادغام حسگرهای فشاری به طور مستقیم در لاینر پروتز برنامه‌ریزی می‌کند، احتمالاً با استفاده از پارچه‌های نرم بافتنی جدید که حسگرهای فشاری را در بافت خود جای می‌دهند.

>> التیام زخم‌های دیابتی با الکتریسیته

>> پانکراس مصنوعی برای نخستین بار روی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ آزمایش شد

منبع: medicalxpress.com

«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان افزا و پوشیدنی) مجاز است»