دانشمندان EPFL نشان دادند با ترکیب رابط مغز و رایانه (BCI) و تحریک عملکردی الکتریکی (FES) میتوان به قربانیان سکته مغزی کمک کرد تا هر چه سریعتر دست از کار افتاده خود را بکار گیرند. رابط‌های مغز و رایانه در توانبخشی سکته مغزی برای ترجمه سیگنال‌های مغزی به حرکات مورد نظر اندام از کار افتاده استفاده می‌شود. با این حال، اثربخشی و مکانیزم‌های درمان مبتنی بر BCI هنوز واضح و روشن نیست. دانشمندان نشان دادند که BCI همراه با تحریک الکتریکی عملکردی موجب بهبودی قابل ملاحظه‌ای از لحاظ بالینی در بازماندگان سکته مزمن می‌شود. با مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.
CNBI/EPFL
فلج دست و یا پا یکی از شایع ترین اثرات سکته مغزی است. به لطف پژوهش‌های انجام شده توسط دانشمندان Defitech Foundation Chair و با همکاری دیگر اعضای مرکز نوروپلاستی EPFL و درمانگاه توانبخشی Clinique Romande de Réadaptation در Sion و بیمارستان دانشگاه جنوآ، قربانیان سکته مغزی سریعتر بهبود خواهند یافت و استفاده بیشتری از اندام‌های فلج شده خود خواهند داشت. روش دانشمندان شامل دو نوع شناخته شده درمان یعنی رابط مغز و رایانه (BCI) و تحریک عملکردی الکتریکی (FES) است.
José del R. Millan، رهبر گروه، می‌گوید: «نکته کلیدی، تحریک اعصاب دست از کار افتاده در زمان صحیح است. این زمان صحیح لحظه‌ای است که بخشی از مغز که تحت تأثیر سکته مغزی قرار گرفته قصد دارد اندام را حرکت دهد. حتی اگر اندام حرکت نکند. با این روش ارتباط مسیرهای عصبی دوباره برقرار می‌شود».
بیست و هفت بیمار ۳۶ تا ۷۶ ساله در آزمایش‌های بالینی شرکت کردند. همه این افراد دست کم ده ماه پیش از آزمایش‌ها دچار سکته مغزی شدند و ضایعات مشابهی دارند. نیمی از بیماران با روش دوگانه دانشمندان درمان شدند و بهبود چشمگیری از خود نشان دادند. نیمی دیگر تنها با FES درمان شدند و به عنوان یک گروه کنترلی عمل کردند.
برای گروه اول، دانشمندان از یک سامانه BCI برای اتصال مغز بیماران به رایانه استفاده کردند. این سامانه به دانشمندان اجازه میدهد تا دقیقاً مشخص کنند که فعالیت الکتریکی در بافت مغزی چه زمانی اتفاق می‌افتد. هر بار که فعالیت الکتریکی شناسایی شد، سامانه بلافاصله عضلاتی که مسئول کنترل حرکت مچ دست و انگشتان مربوطه هستند را تحریک می‌کند. عضلات دست بیماران گروه دوم نیز تحریک شد اما در زمان‌های تصادفی. این گروه کنترلی تعیین می‌کنند که چه میزان از بهبود حرکتی گروه اول را میتوان به سامانه BCI نسبت داد.
CNBI/EPFL
فعالیت مجدد بافت‌ها
دانشمندان پیشرفت قابل توجهی در تحرک دست بیماران گروه اول پس از ۱۰ جلسه‌ی یک ساعته مشاهده کردند. هنگامی که دوره درمان به اتمام رسید، برخی از نمرات بیماران گروه اول در ارزیابی Fugl-Meyer (آزمون مورد استفاده برای ارزیابی بهبود حرکتی در بیماران مبتلا به همی‌پلژی پس از سکته) بیش از دو برابر گروه دوم بود.
Millan گفت: «بیمارانی که درمان BCI را دریافت کردند، فعالیت بیشتری در بافت عصبی اطراف ناحیه آسیب دیده نشان دادند. آنها با توجه به انعطاف‌پذیری خود می‌توانند کارکرد بافت آسیب دیده را دوباره شکل دهند.»
الکتروانسفالوگرافی‌های (EEGs) بیماران به وضوح نشان دهنده افزایش تعداد اتصالات درون قشر حرکتی نیمکره آسیب دیده است که با بهبود سهولت در انجام حرکات مطابقت دارد. به نظر می‌رسد که بهبود عملکرد حرکتی با گذشت زمان کاهش پیدا نکند. ۶-۱۲ ماه بعد دوباره ارزیابی انجام شد و بیماران بهبود حرکتی خود را از دست نداده بودند.
بیشتر بخوانیم:
توانبخشی با تحریک الکتریکی عضلات ، دوچرخه سایبرنتیک و اسکلت بیرونی
منبع: actu.epfl.ch
«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی) مجاز است»
