آیا ممکن است روزی ترافیک خودروها در خیابان‌ها همانند حرکت خون در رگ‌هایمان روان باشد؟ Wanis Kabbaj معتقد است با الهام از علم زیست‌شناسی می‎توانیم سامانه‌های حمل و نقل آینده را طراحی کنیم. او در سخنرانی TED درباره مفاهیم جالبی مانند اتوبوس‌های ماژولار با بخش‌های جداشدنی، تاکسی‌های پرنده و خودروهای معلق صحبت می‌کند. این مفاهیم ممکن است رویای دنیای خودروهای بدون راننده را به واقعیت تبدیل کند. با مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.

Wanis Kabbaj در شرکت پست UPS آمریکا مشغول به فعالیت است و دو مفهوم حمل و نقل و زیست‌شناسی را با یکدیگر ادغام کرده است. تمرکز اصلی شرکت UPS بر انتقال محموله‌های پستی و ارائه خدمات ترابری است. او می‌گوید: «من به شهرها به عنوان موجودات زنده نگاه می‌کنم. وقتی در طول شب از بالا به خیابان‌های شهر توجه می‌کنم شاهرگ‌هایی می‌بینم که در اثر عبور و مرور خودروها، قرمز و طلایی می‌شوند، سامانه عروقی شهر در حال انجام وظیفه حیاتی است.»

در سال ٢٠١۴، مردم در ایالات متحده ۲۹٫۶ میلیارد ساعت در راه بودند. این یعنی اتلاف وقت و انرژی و توان. تا دهه‌ها، راه‌حل مقابله با ازدحام، ساخت جاده‌های جدید یا توسعه جاده‌های موجود بود. در پاریس صدها بنای تاریخی شهر فروریخت تا ۸۵ مایل بلوار ساخته شود. این روش امروزه هنوز در شهرهای در حال رشد مؤثر است اما در مراکز شهری قدیمی‌تر، توسعه قابل توجه شبکه تقریباً غیرممکن است زیرا منطقه، بیش از حد متراکم و زمین، خیلی گران و منابع دولت، خیلی محدود است. در واقع می‌توان گفت سامانه عروقی شهرهای ما مسدود و بیمار شده و نیاز به توجه دارد. روش فعلی برای این‌که حمل و نقل توسعه یابد مؤثر نیست و نیاز به ایده جدید داریم.

Wanis Kabbaj توضیح می‌دهد: «من پس از ١۶ سال کار در حمل و نقل، وقتی با یک مشتری درباره زیست فناوری صحبت می‌کردم از آمد وشد خون در رگ‌های بدن ایده گرفتم. این لحظه‌ای بود که فهمیدم زیست‌شناسی میلیاردها سال در کار حمل نقل بوده است. راه حل‌های بیشماری را آزموده تا مواد مغذی، گازها و پروتئین‌ها را حمل کند. این پیچیده‌ترین آزمایشگاه حمل‌ونقل در جهان است.»

چرا خون در بیشتر زمان حیات ما در داخل رگ‌های ما جریان دارد در حالی که در شهرهای بزرگ ما هر روز راه‌ها بسته است؟ واقعیت این است که دو شبکه بسیار متفاوت داریم. در شهرها در بعضی مناطق مترو و تعدادی تونل و پل، و چند هلیکوپتر در آسمان داریم اما بیشتر حمل و نقل جاده‌ای و زمینی است. در حالی‌که سامانه عروقی ما از هر سه بعد درون ما استفاده می‌کند، حمل و نقل شهری ما حداکثر دوبعدی است بنابراین لازم است به بعد عمودی توجه کنیم، وقتی شبکه دوبعدی اشباع شده می‌توان از بعد عمودی استفاده کنیم.

ایده چینی ها درباره اتوبوسی که قادر به عبور از ترافیک است فکری جدید درباره فضا و حرکت در داخل شهرهای ماست. همچنین ایده دیگر این است که حمل و نقل را مانند کابل های برق معلق کنیم. شهرهای تل‌آویو و ابوظبی شبکه نوین قطار هوایی را آزمایش‌ می‌کنند. شرکت ایرباس به طور جدی روی تاکسی‌های شهری پرنده کار می‌کند .بنابراین بالاخره خودروهای پرنده از داستان‌های علمی تخیلی وارد دنیای واقعی می‌شوند. پس ساخت شبکه سه بعدی یکی از راه‌های حل کردن گره‌های ترافیکی ما است اما تنها راه نیست.

باید به دنبال حل مشکلات وسایل نقلیه‌ای که استفاده می‌کنیم باشیم. همه ما چنین تجربه‌ای داشته‌ایم که پس از مدتی رانندگی در ترافیک، حوصله کودکمان سر می‌رود و یا زمانی‌که دیرمان شده است خودروی جلویی شما به کندی حرکت می‌کند و یا دنبال جای پارک می‌گردد. آمار نشان می‌دهد که ۳۰ درصد ترافیک شهری ناشی از راننده‌هایی است که به دنبال جای پارک هستند. ۸۵ درصد خودروها تک سرنشین هستند. درحالی که این تعداد می‌توانند از اتوبوس‌های شهری استفاده کنند.

پس این پرسش پیش می‌آید چرا فضایی که لازم داریم تلف می‌کنیم؟ زیست شناسی هرگز این کار را نمی کند. از فضای درون شریان‌های ما کاملاً استفاده می شود. با هر ضربان قلب و فشارخون بالاتر، میلیون‌ها گلبول قرمز فشرده می‌شوند و به شکل قطارهای بزرگ اکسیژن در می‌آیند که به سرعت در سراسر بدن ما حرکت می‌کنند.

می‌توانید تصور کنید اگر وسایل نقلیه شهری ما ٩۵درصد پر باشند، چقدر فضای اضافی برای پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و لذت بردن از شهر خواهیم داشت؟ علت این‌که خون در رگ‌های ما کارآمد حرکت می‌کند این است که گلبول‌های قرمز ما مخصوص بافت خاصی نیستند و اگر اینگونه نبود ممکن بود داخل رگ‌های ما ترافیک شود. ما در شهرهای خود گرفتار شده‌ایم. گرفتار بحث بی‌پایان میان ایجاد جامعه خودرومحور یا سامانه‌های گسترده نقلیه عمومی. Wanis Kabbaj اعتفاد دارد باید این بحث به پایان برسد. می‌توان وسیله‌ای ساخت که ترکیبی از راحتی خودرو و کارآمدی قطار و اتوبوس باشد. تصور کنید درون یک قطار سریع و روان شهری، در کنار ١٢٠٠ مسافر دیگر نشسته‌اید. مشکل قطارهای شهری این است که پیش از مقصد نهایی در ایستگاه‌های زیادی متوقف شوند.

اگر در این قطار مجبور نباشید توقف کنید، چه؟ در این قطار، واگن‌های در حال حرکت جدا می شوند و مانند یک قطار سریع‌السیر بدون راننده وارد مسیر دوم می شوند. این شاید یکی از وسایل نقلیه عمومی، با بخش‌های جداشدنی و بدون راننده آینده باشد. عامل دیگری که ترافیک شهری را متحول خواهد کرد خودروهای های بدون راننده هستند که تلاش می‌کنند قواعد ترافیک را که نسبتاً ساده است بیاموزند و با ذات پیش‌بینی‌ناپذیر انسان که چالش بزرگتری است سازگار شوند.

وقتی همه شهرها بدون راننده شوند چه رخ خواهد داد؟ آیا به چراغ راهنمایی و خط‌کشی و محدودیت سرعت نیاز خواهیم داشت؟ گلبول‌های قرمز در میان خطوط حرکت نمی‌کنند و پشت چراغ قرمز نمی ایستند. در نخستین شهرهای بدون راننده، از چراغ قرمز یا خط‌کشی خبری نخواهد بود. همه خودروها بدون راننده و متصل خواهند شد و به جای قوانین ترافیکی سخت، جریان توسط شبکه‌ای از الگوریتم‌های پویا تنظیم می‌شود که پیوسته در حال توسعه خود است. امروز زیست شناسی تمام شاخص‌های حمل و نقل را دارد. اما این فرآیند میلیاردها سال طول کشیده، و دستخوش انواع تکرار و جهش شده است. ما هم‌اکنون ایده‌های خود را داریم تا شبکه‌های نقلیه سه بعدی ایجاد کنیم.

منبع: TED

«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی) مجاز است»