فلج مغزی، گروهی از اختلالات حرکتی دایم غیر پیشرونده است که به دلیل ناهنجاری‌های مادرزادی و یا آسیب‌های وارده بر مغز در مراحل نخست تکامل ایجاد می‌گردند. تعدادی از افراد دچار فلج مغزی تنها نقص حرکتی دارند و اختلال دیگری ندارند. فناوری‌های کمکی رباتیک و اسکلت‌های بیرونی امید بسیاری برای افراد دچار فلج مغزی (cerebral palsy) که دچار اختلالات حرکتی هستند، به ارمغان آورده است. پژوهش‌ها نشان داده است فناوری‌های کمکی همچون واکر رباتیک مزایای جسمی دارند و به بهبود روابط اجتماعی افراد فلج مغزی کمک می‌کنند. پژوهشگران با استفاده از نسخه‌ای اصلاح شده از یک واکر رباتیک با نام SoloWalk نشان دادند که واکر رباتیک هم از نظر جسمی و هم از نظر تعامل اجتماعی با محیط و همسالان سبب بهبود زندگی کودکان فلج مغزی می‌شود. برای آشنایی با فناوری SoloWalk با مجله‌ی فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.

واکر رباتیک SoloWalk

پژوهشگران با استفاده از نسخه‌ای اصلاح شده از یک واکر رباتیک با نام SoloWalk نشان دادند که واکر رباتیک هم از نظر جسمی و هم از نظر روابط اجتماعی سبب بهبود زندگی کودکان فلج مغزی می‌شود. این پژوهش در مجله‌ی Disability And Rehabilitation: Assistive Technology منتشر شده است. با رشد کودکان فلج مغزی؛ آن‌ها در بزگسالی با مشکلات بیشتر حرکتی روبرو می‌شوند. بنابراین امکان بهره‌مندی از انواع فناوری‌های کمکی برای آن‌ها محدودتر می‌شود. از سوی دیگر، افراد جوان دچار فلج مغزی به دلیل محدودیت حرکتی و شیوه‌ی زندگی بی تحرک، مشارکت کمتری در فعالیت‌های فیزیکی همراه با همسالان خود دارند. واکر رباتیک SoloWalk به نوجوانان دچار فلج مغزی آزادی بیشتری می‌بخشد.

مطالعات نشان می‌دهد که راه رفتن افراد با کمک فناوری رباتیک بر تردمیل سبب افزایش محدوده‌ی حرکتی افراد فلج مغزی می‌شود. دو نوع واکر رباتیک وجود دارد : ۱ )واکر های ثابت مبتنی بر تردمیل (treadmill-based walker) 2) واکرهای مستقل و متحرک (mobile device) اگرچه واکرهای ثابت رباتیک که مبتنی بر تردمیل کار می‌کنند باعث بهبود توانایی راه رفتن کودکان فلج مغزی می‌شود اما به کودکان اجازه نمی‌دهد در محیط حرکت و در فعالیت‌ها شرکت کنند. واکرهای متحرک از این لحاظ بر واکرهای ثابت برتری دارند.

فناوری SoloWalk را می‌توان یک مربی راه رفتن دانست. این فناوری توسط آزمایشگاه پژوهشی Biorobotic در دانشگاه کارلتون کانادا ساخته شده است. یکی از برتری‌های واکر رباتیک SoloWalk بر دیگر واکرهای رباتیک، متحرک بودن آن است. بیمار می‌تواند با محیط در تعامل باشد. بیمار افزون بر تمرین راه رفتن، آزادانه در محیط حرکت می‌کند. با کمک این واکر بدون کمک پرستاران، بیمار از حالت نشسته برخاسته و می‌ایستد.

آزمایش بالینی واکر رباتیک SoloWalk بر کودکان و جوانان

واکر رباتیک SoloWalk بر چهار پسر و یک دختر دچار فلج مغزی و کوادری‌پلژی (Quadriplegia) در رنج سنی ۱۳ تا ۲۲ سال مورد آزمایش قرار گرفت. ۴ نفر از ۵ شرکت‌کننده آزمایش توانستند بدون کمک پرستاران و تنها با کمک دستگاه راه بروند. فردی که نتوانست با SoloWalk به طور مستقل راه برود دچار بیماری دیسکینزی (Dyskinesia) بود. دیسکینزی یک اختلال حرکتی است که اغلب شامل کندی حرکات ارادی یا حرکات مکرر غیر ارادی مانند تیک است.

تیم پژوهشی SoloWalk شامل مهندس، فیزیوتراپیست و متخصص کاردرمانی و پزشک تاثیرات جسمی و اجتماعی را شناسایی کردند. برخی از مزایای جسمی واکر رباتیک SoloWalk، توانایی راه رفتن بدون نیاز به کمک دست و ارتقای آمادگی جسمانی بدن هستند. از محدودیت‌های دستگاه می‌توان به اندازه‌ی بزرگ دستگاه و رنج حرکتی محدود اشاره کرد. مزایای اجتماعی این دستگاه شامل امکان شرکت در فعالیت‌ها به صورت مستقل و تعامل بیشتر با همسالان است. یکی از معایب دستگاه امکان استفاده محدود بر زمین‌های ناهموار است. پژوهشگران برای دستگاه اصلاحاتی از جمله کاهش اندازه دستگاه متناسب با کودکان، افزودن جوی‌استیک برای کنترل مستقل توسط بیمار، امکان حرکت دستگاه بر زمین‌های ناهموار و کاهش نیروی اولیه موردنیاز برای گام برداشتن در نظر گرفتند.

بیشتر بخوانیم:

اسکلت بیرونی رباتیک چگونه به راه رفتن کودکان فلج مغزی کمک می کند ؟

جابجایی بدون دردسر بیماران در محیطهای درمانی با SoloWalk

بهبود راه رفتن کودکان فلج مغزی با اسکلت های بیرونی رباتیک

منبع: braceworks

«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی) مجاز است»