بر اساس اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، هر ۴۰ ثانیه یک نفر در ایالات متحده دچار سکته مغزی می‌شود. از آنجایی که سکته مغزی عامل اصلی ناتوانی طولانی مدت در این کشور است، اثربخشی توانبخشی پس از سکته مغزی برای بهبود کیفیت زندگی افراد بسیار مهم است. پژوهشگران دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی اثربخشی استفاده از ارتعاشات در طول کاردرمانی را ارزیابی کردند و دریافتند این ارتعاشات روند درمان بیماران پس از سکته مغزی را بهبود می‌بخشد. با مجله فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.

پژوهشگران دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی (MUSC) دریافتند زمانیکه بازماندگان سکته مغزی از یک مچ‌بند بی‌سیم برای ارسال ارتعاشات حین کاردرمانی استفاده می‌کنند، مزایای بیشتری از جلسات خود می‌گیرند و عملکرد حرکتی آنها بهبود می‌یابد. همانطور که در مقاله منتشر شده در OTJR: Occupation, Participation and Health گزارش شده است، این پژوهشگران متوجه شدند محرک اضافی موجب افزایش فعالیت مغز حین انجام کارهایی همچون چنگ زدن و برداشتن اشیا می‌شود، که به نوبه خود عملکرد دست بیمار را پس از پایان جلسه درمانی بهبود می‌بخشد.

آسیب مغزی

سکته مغزی زمانی اتفاق می‌افتد که جریان خون در ناحیه خاصی از مغز قطع شود که این منجر به آسیب مغزی می‌شود. Na Jin Seo، پژوهشگر اصلی این مقاله و استاد کالج بهداشت حرفه‌ای در MUSC، می‌گوید مشکل اصلی پس از سکته مغزی مسائل مربوط به تحرک و حرکت است. در ۶۵ درصد موارد سکته مغزی، این مشکلات در استفاده از بازوهای بیمار ایجاد می‌شود. به همین دلیل وی از مچ‌بند دست به عنوان راهی برای بهبود روش‌های درمانی فعلی استفاده می‌کند.

اثر بخشی دستبند TheraBracelet

Seo که در کنار آماندا واتینو، نویسنده اول مقاله و دستیار پژوهشی در MUSC کار می‌کرد، اثربخشی یک دستگاه پوشیدنی به نام TheraBracelet را در طول ۶ هفته بر روی بیماران ارزیابی کرد. واتینو می‌گوید: «استفاده از اندام‌ها برای انجام کارهای روزمره آسان است. اما همین کارهای ساده پس از سکته مغزی بسیار مشکل می‌شوند. من افرادی را می‌بینم که برای باز کردن در یک قوطی یا نوشیدن آب سخت تلاش می‌کنند».

دستگاه‌هایی مانند TheraBracelet می‌توانند درمان را تقویت کرده و اثرات طولانی مدتی ارائه دهند. این دستگاه با ارسال ارتعاشات نامحسوس از طریق بازوی فرد هنگام انجام کارهای روزمره کار می‌کند. این دستگاه، قشر حسی مغز را تحریک و آن را برای حرکت آینده آماده می‌کند. افزایش فعالیت مغزی به خروجی حرکتی و در نهایت به بیماران کمک می‌کند بازوها را آزادتر و مؤثرتر حرکت دهند.

مقالات پیشین نشان داده‌اند محرک حسی پیش از جلسه درمانی می‌تواند نتایج را بهبود بخشد. اما با این روش‌ها بیماران پیش از آغاز جلسه کاردرمانی و توانبخشی، باید ۲ ساعت برای دریافت محرک ثابت بمانند. این زمان بی‌تحرکی برای برنامه درمانی ضروری است و با حذف تحریک، اثرات جلسه توانبخشی کاهش می‌یابد.

این مطالعه متفاوت بود. به گفته واتینو «آنچه این مطالعه را از درمان سنتی متمایز می‌کند، افزودن یک تحریک خاص است. این تحریک بی‌سیم است و در طول درمان انجام می‌شود».

Seo با استفاده از تحریک و حذف نیاز به ثابت ماندن بیماران به مدت طولانی، امیدوار است این روش را به راحتی در تمرینات بالینی به کار گیرد. روش وی نتایج طولانی مدت‌تری برای بازماندگان سکته مغزی به همراه داشته است و در تلاش است بتواند به ارزیابی اثربخشی آن ادامه دهد. او باید تعیین کند آیا محدودیت زمانی برای درمان ضروری است و اطلاعات بیشتری در مورد مدت زمان درمان به دست آورد. در نهایت، Seo معتقد است درمان‌های بهتر به افراد کمک می‌کند تا استقلال خود را به دست آورند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.

بیشتر بخوانیم:

>> طراحی ابزاری پوشیدنی برای کمک به یادگیری مجدد حرکات در بیماران سکته مغزی

>> ربات های توانبخشی با این الگوریتم طبیعی تر حرکت میکنند

منبع: eurekalert.org

«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان افزا و پوشیدنی) مجاز است.»