زمانی که در ایستگاه قطار به شدت نیاز به یک نوشیدنی دارید و یا این که ساعت سه بعد از ظهر قند خونتان در محل کار افت می‌کند، دسترسی به یک دستگاه فروش خودکار مانند یک نعمت خداداد است. اما آیا می‌توانید تصور کنید که خانه‌ی بعدی خودتان را از یک دستگاه فروش خودکار خریداری کنید؟ با مجله‌ی فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.
هاسف رفیعی (Haseef Rafiei) که دانشجوی معماری و اهل مالزی است، ایده‌ای بسیار بنیادشکن در مورد ساختمان سازی آینده دارد: یک دستگاه فروش خودکار آسمان خراش که خانه‌های خود را با چاپ سه بعدی می‌سازد. رفیعی در مسابقه‌ی آسمان خراش ۲۰۱۷ eVolo برای طراحی پوسته‌ی بیرونی آسمان‌خراشی که انجام داده بود نشان افتخار دریافت کرد.
طبق عقیده‌ی این معمار جوان، نسل آینده‌ی آسمان خراشها می‌توانند درست مانند یک دستگاه فروش خودکارعمل کنند. به این ترتیب که خانه‌ها را به وسیله‌ی یک چاپگر سه‌بعدی بزرگ از بالاترین طبقه چاپ کرده و با استفاده از یک سامانه‌ی جرثقیل آنها را به سمت پایین انتقال دهند.
این مفهوم بنیادشکن ساختمان سازی که رفیعی آن را پوسته‌ی بیرونی آسمان خراش (Pod Skyscraper) نامیده است، ممکن است همانند یک نقشه‌ی خیالی برای آینده به نظر برسد، اما او این ایده را از یک شاهکار معماری سال ۱۹۷۲ گرفته است.
برج Nakagin Capsule که طراح آن Kisho Kurokawa است در شهر توکیو قرار دارد. این برج شامل ترکیبی از واحد‌های تجاری و مسکونی و شامل ۱۴۰ قسمت کوچک کپسول مانند است . این قسمت‌ها به یکی از دو محور اصلی مرکز ساختمان پیچ شده‌اند. این ساختمان خصوصیتی از یک مقام آیین دینی در پایتخت ژاپن دارد. اما طی چندین سال گذشته در معرض خطر تخریب بوده است.
برج Nakagin Capsule
محوریت اصلی پوسته‌های بیرونی آسمان خراش رفیعی مانند برج کپسول Kurokawa، تمرکز بر پیمانه‌ای بودن و قابل تعویض بودن است. رفیعی می‌گوید پوسته‌های بیرونی هر یک حاوی امکانات اولیه‌ی زندگی هستند. می‌توان این پوسته‌ها را با چاپ سه بعدی تولید کرد و برای به دست آوردن خانه‌های بزرگتر و حتی ادارات و ساختمانهای تجاری به هم متصل نمود. برج کپسول ۱۹۷۲ بر اساس یک اصل مشابه ساخته شده است: کپسول‌هایی که می‌توان آنها را برای ایجاد فضایی بزرگتر به صورت پهلو به پهلو به هم متصل کرد. این امکان به کسانی که می‌خواهند در این برج فضایی را بخرند یا اجاره کنند، حق انتخاب بیشتری می‌دهد.
اما در حالی که پیمانه‌ای بودن پوسته‌ی بیرونی آسمان خراش از یک میراث معماری پیروی می‌کند، ایده‌ی خود ساخته شدن (self-construction) آن جدید است. رفیعی می‌گوید هر یک از پوسته‌ی ساختمان‌ها را می‌توان به وسیله‌ی یک چاپگر سه‌بعدی غول‌پیکر ساخت و سپس با استفاده از جرثقیل در موقعیت مورد نظر قرار داد.
البته برای به انجام رساندن چنین پروژه‌ای به فناوری تولید افزایشی بسیار پیشرفته‌تری نسبت به فناوری که در حال حاضر موجود است، نیاز خواهد بود. آیا این کار شدنی است؟
بر اساس نظر رفیعی ایده‌ی آسمان خراش قابل چاپ او می‌تواند بخشی از یک سامانه‌ی حلقه بسته (closed loop) باشد که در آن امکان حذف یا تعمیر و یا بازیافت پوسته‌های ناقص یا متروکه وجود دارد. اجزای تشکیل دهند‌ه‌ی این پوسته‌ها می‌توانند به چاپگر سه بعدی برگردانده شوند تا برای ساخت پوسته‌های جدید استفاده شوند.
این ایده اخیرا در مسابقات آسمان خراش ۲۰۱۷ eVolo نشان افتخار دریافت کرد که ثابت می‌کند آن قدرها هم که به نظر می‌رسد نشدنی نیست. رفیعی در حال حاضر مشغول تکمیل بخش دوم RIBA خود در مدرسه‌ی معماری منچستر است.
در زمینه‌ی فناوری چاپ سه بعدی بخوانید:
>>چاپ سه بعدی ساخت منازل و خودروها را متحول می‌کند
منبع:۳ders
استفاده و بازنشر این نوشتار تنها با ذکر لینک مرجع و نام «مجله‌ی فناوریهای توان افزا و پوشیدنی » مجاز است.
