بیشترین نوع جراحت در میان پرسنل امداد و نجات مربوط به پیچ خوردن و دررفتن استخوان است. افراد این جراحات را در بالاتنه و دستان بیشتر تجربه می‌کنند. این آمار را مرکز پیشگیری و کنترل بیماری ( Centers for Disease Control and Prevention) در سال ۲۰۲۰ منتشر کرده است. وسایلی مانند اسکلت بیرونی بالاتنه که توانایی بدن را نیز بهبود می‌بخشد می‌تواند نرخ آسیب را کاهش دهد. هرچند ادغام این وسایل با فناوریهای نجات کمی چالش برانگیز بوده است. در ادامه این مقاله از مجله فناوریهای توان افزا و پوشیدنی به جزئیات این آزمایش می‌پردازیم.
Oshin Tyagi یک دانشجوی دکتری در دانشکده صنایع صنعتی و مهندسی تگزاس در Wm Micheal Barnes در دانشگاه A&M تگزاس است. او پژوهش‌های خود را بر اثر اسکلت بیرونی روی محیط‌های پزشکی متمرکز کرده است. او یک گرنت ده هزار دلاری از برنامه پژوهشی Southwest Center for Occupational and Environmental Health دریافت کرده است. این موسسه یک ارگان ملی برای تامین ایمنی و سلامت محیط کار است. Tyagi اینک مراحل نهایی برای انجام آزمایش‌های انسانی در موسسه EMT در Houston را طی می‌کند.
پس از گذشت شش ماه از اتخاذ این کمک هزینه، او پیشرفت پژوهش خود را هیجان انگیز می‌داند. با اجرای کلیه پروتکل‌های این پژوهش و با جمع‌آوری داده‌های نخست آزمایش، Tyagi بیان کرد که به تازگی موفق به دریافت تائیدیه از سوی هیئت انتقادی آتش‌نشانی Houston شده است.
اسکلت بیرونی HeroWear برای عملیات امداد
گروه از اسکلت بیرونی کمر با نام HeroWear استفاده می‌کنند. HeroWear ظاهری شبیه یک کوله پشتی دارد.
کاربراین وسیله به کمک کلیدی در نزدیکی شانه می‌تواند عملگرهای وسیله را فعال-غیرفعال کند. بنابراین سامانه مکانیکی این دستگاه روشن-خاموش می‌شود. در حالت روش HeroWear فشاری را در هنگام خم شدن به ناحیه کمر کاربر وارد می‌کند که قسمت پشت فرد را صاف نگاه می‌دارد. این فشار از میزان فشار وارد بر ناحیه کمر و پشت کاربر می‌کاهد.
شرکت کنندگان در پژوهش Tyagi از کمک پرسنل پزشکی آتش‌نشانی استفاده می‌کنند. شرکت کنندگان کارهایی مانند عملیات احیا، هل دادن و کشیدن تخت روان به داخل یا از داخل آمبولانس و بالا رفتن از پله با یک بار سنگین را انجام می‌دهند. آنان این حرکات را برای شبیه‌سازی عملیات نجات با حضور بیمار انجام می‌دهند. آنان همچنین حرکاتی مانند بلند کردن یک جعبه با استفاده از اسکلت بیرونی را نیز انجام می‌دهند. این حرکات به پژوهشگران کمک می‌کند مزایای بیومکانیکی اسکلت بیرونی را بهتر درک کنند.
به گفته Tyagi خدمه آتش‌نشانی عملیات شبیه سازی امداد و نجات را یکبار با پوشیدن اسکلت بیرونی و یکبار بدون اسکلت بیرونی انجام می‌دهند. سپس Tyagi نتایج این دو حالت را با یکدیگر مقایسه می‌کند. این مقایسه میزان کارایی اسکلت بیرونی را مشخص می‌کند. Tyagi در حین شبیه سازی داده‌هایی از فعالیت عضلات، میزان بار روی بدن کاربر و قابل استفاده بودن وسیله را نیز جمع‌آوری می‌کند. او با این داده‌ها میزان انطباق کاربر با اسکلت بیرونی را نیز می‌سنجد.
نتایج شبیه سازی عملیات امداد و نجات با اسکلت بیرونی
EMT با استناد به داده‌هایی که Tyagiجمع کرده است، به این نتیجه رسید که اسکلت بیرونی در هنگام حمل تخت روان کمک کننده است. همین داده‌ها نشان داد که اسکلت بیرونی برای انجام عملیات حیاتی نجات، مانند احیا، دست و پای خدمه را می‌بند. اگر هدف EMT ادغام اسکلت بیرونی در کار روزمره پرسنل نجات باشد، قطعا این سازمان نباید تنها به دادن اسکلت بیرونی به خدمه خود اکتفا کند. استفاده از اسکلت بیرونی برای عملیات نجات پیچیده‌تر از پوشیدن اسکلت بیرونی است.
EMT باید خدمه را برای استفاده از اسکلت بیرونی تعلیم دهد. به این شکل خدمه می‌توانند تصمیم بگیرند که چه زمان اسکلت بیرونی را فعال و چه زمان غیرفعال کنند. بنابراین پژوهش Tyagi نه تنها یک پژوهش علمی-آموزشی مهم است، بلکه به EMT و خدمه امداد و نجات تصویری واضح از ارزش این وسیله در حفظ ارگونومی کار و کاهش آسیب نیز ارائه می‌دهد.
معرفی اعضای شرکت کننده در پژوهش
Tyagi از مدیر آتش‌نشانی Houston برای ارائه بازخوردهای کار تشکر کرد. گروه Tyagi شامل افراد زیر بود:
دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک، Tiash Mukherjee
ارشد مهندسی پزشکی Mytry Abburu
دانشجوی سال دوم Eshan Manchanda
ارشد مهندسی پزشکی Vishal Gottumukkala
عضو سابق گروه Jimena Cortes Shivangi
ارشد مهندسی مکانیک Tiago Gunter Xavier Do Vale
عضو سابق گروه Shivangi Dwivedi
چالش های شبیه سازی عملیات امداد با اسکلت بیرونی
Tyagi چالش‌هایی را حل کرد تا گروهی را برای پشتیبانی طرحش در مقیاس بزرگ بیابد. او از طریق برنامه پژوهشی Aggi توانست گروهی از متخصصین رشته‌های مختلف را جذب کند. این گروه پژوهشگران دوره کارشناسی و افرادی علاقمند به یادگیری مهارت‌های پژوهشی بودند.
پژوهشی در مقیاس بزرگ و خارج از محیط آموزشی دانشگاه برای هر پژوهشگری فرصتی بزرگ است. برای Tyagi نیز این فرصت بسیار چالش برانگیز و آموزنده بوده است. چراکه او برای نخستین بار مهارت‌های پژوهشی خود را در یک کار عملی غیر دانشگاهی سنجیده است. کاری که او از صفر شروع کرده است. همچنین وی برای نخستین بار یک گروه را سرپرستی و مدیریت کرده است. به این شکل وی مهارت سرپرستی و هماهنگ کردن بخش‌های مختلف یک طرح را نیز آموخته است. به گفته وی انجام همزمان تز دانشگاهی و این پژوهش گاهی سبب عدم تمرکز می‌شد. اما شناخت مرزهای این طرح و عمل در چهارچوب طرح به وی کمک کرد تمرکز خود را حفظ کند.
این گروه گزارشی از کار خود را هفته پژوهش دانشگاه A&M در تگزاس و در سمپوزیوم جمعیت فاکتورهای انسانی و ارگونومی Houston یا Houston Human Factors and Ergonomics Society symposium در ماه مارس ارائه داد.
اسکلت بیرونی جدید Auxivo برای مبارزه با آسیب های ناشی از کار
ایجاد یک رشته ورزشی جدید پارالمپیکی با اسکلت بیرونی
HAPO اسکلت بیرونی منفعل و کمکی کمر
منبع: Texas A&M University
