طبق یافته‌های National Centre of Competence in Research یا NCCR، و به گزارش Robohub به عنوان مرکزی که در راس فناوری‌های ربات‌های دستیار قرار دارد، یکی از مشکلات اساسی ربات‌های امداد و نجات را نیروی کم و پیچیدگی استفاده می‌داند. برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد توجه شما را به ادامه‌ی متن حاضر از مجله‌ی فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی جلب می‌نماییم.

ارزیابی NCCR از وضعیت ربات های امداد و نجات

ربات‌های امداد و نجات با سرعت بالایی در حال توسعه هستند. با این وجود یکی از مهم‌ترین موانع در رایج شدن این ربات‌ها دشواری استفاده و نیروی کم ربات‌هاست. گروه NCCR به عنوان گروهی متخصص که بر ربات‌های امدادگر متمرکز شده است، به پژوهشگران پیشنهاد می‌کند حوزه‌ی پژوهش خود را به این موارد محدود سازند. این گروه پس از مطالعه‌ی نیازهای امدادگران و تطبیق آن با فناوری‌های در حال توسعه مسیر توسعه‌ی ربات‌های امدادگر را مسیر درستی می‌داند. باتوجه به اینکه ربات‌ها دقیقا خلاهای موجود در عملیات نجات را پر خواهند کرد، پژوهشگران باید راهی برای استفاده‌ی بهینه‌تر از ربات‌ها بیابند.

گزارش NCCR و مولف آن

یکی از منابع اصلی NCCR برای جمع‌آوری اطلاعات مسابقات Robotics Grand Challenge است. نتایج تحلیل NCCR از این چالش‌ها در ژورنال Field Robotics به چاپ رسیده است. هدف این مطالعات تعیین دقیق وضعیت رباتیک امداد و نجات به ویژه در سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ بوده است. چراکه در این بازه جمع‌بندی مناسبی صورت نگرفته است. نویسنده‌ی نخست مقاله‌ی منتشر شده Jeff Delmerico نام دارد که عضو سابق NCCR و یکی از اعضای گروه Davide Scaramuzza با نام Robotics and Perception Group در دانشگاه Zurich است. به گفته‌ی وی سرعت زیاد پیشرفت فناوری‌های رباتیک به معنای وجود تفاوتی فاحش در علم روز و گزارش‌های موجود بوده است. هدف این گروه پوشش نکاتی است که در گزارش‌های پیشین جا مانده است. این گروه همچنین به دنبال تحلیل اطلاعات جمع‌آوری شده برای ارائه‌ی مسیری مطابق با نیازهای جامعه بوده است.

خلاصه ای از گزارش NCCR در مورد ربات های امداد و نجات

گزارش منتشر شده مروری بسیار منسجم از وضعیت کنونی ربات‌های چرخدار، ربات‌های پرنده، ربات‌هایی که روی چند پا حرکت می‌کنند، و ربات‌های دو زیست است. همچنین مروری بر سامانه‌های هدایتگر، وضعیت آگاهی ربات‌ها و رابط کاربری انجام شده است. این گزارش اطلاعاتی از نحوه‌ی استفاده از الگوریتم‌های یادگیری ماشین برای بهبود حرکت و کاهش آسیب در ربات‌های چند پا می‌شود. در مورد ربات‌های چرخدار نحوه‌ی بهره‌مندی از دورحضوری(استفاده از واقعیت مجازی برای هدایت ربات) یا telepresence‌ برای هدایت ربات، برهم‌کنش با قربانی یا خاموش کردن آتش از راه دور را شرح می‌دهد. همچنین از نحوه‌ی هدایت پهپادها و تغییر وضعیت حرکتی در صورت لزوم برای بهره‌مندی صددرصدی از امکانات پهپاد صحبت شده است. جزئیات استفاده از دوربین برای تصویربرداری از محیط و تهیه‌ی نقشه‌ای از محیطی که تحت پوشش GPS نیست، تشریح شده است.

به منظور اطمینان از هم‌سو بودن قابلیت‌های ربات‌ها با نیازهای روز، گروه با هفت امدادگر باسابقه از آمریکا، ایتالیا، هلند،‌ ژاپن و سوئیس مصاحبه کرد. این گفت‌وگوها نشان داد که اصلی‌ترین مانع برای استفاده از ربات‌ها نیروی کم ربات‌ها و استفاده سخت است.

آیا ربات ها برای نجات قربانیان آماده هستند؟

به گفته‌ی Delmerico برای استفاده از ربات‌ها در حین عملیات قابلیت‌های بسیاری باید به آنان افزوده شود و حتی در صورتیکه این قابلیت‌ها به ربات‌ها افزوده شود، کارایی ربات باید بیش از حد کارایی انسان باشد تا استفاده از ربات توجیه‌پذیر گردد.

در پروژه‌های تحقیقاتی ربات‌ها توانایی تولید نقشه‌های سه بعدی محل حادثه را نیز دارند. نبود این توانایی در نمونه‌های تجاری‌سازی شده واضح است. پژوهش‌هایی نیز برای کاهش بار فکری کاربر هدایت کننده‌ی ربات در جریان است. مساله‌ی دیگر دید کاربران نسبت به ربات‌ها است. از دید کاربران ربات‌ها برای افزایش بازدهی کاربر استفاده می‌شوند و جایگزین کاربران نیستند. نکته‌ی مهم دیگر افزایش بازدهی همکاری انسان و ربات است. این همکاری به ویژه در شرایطی که در حین حادثه اولویت امدادگران به سرعت تغییر می‌کند، مهم است. به عبارت دیگر پژوهشگران به ساخت ربات‌هایی چندکاره علاقمند هستند. در حالیکه کاربران حقیقی به سامانه‌هایی تک منظوره علاقمند هستند.

بیشتر بخوانیم:
معرفی برترین استارت آپ های رباتیک اروپایی
رباتیک و شبیه‌سازی احساسات انسانی

منبع: robohub
«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان افزا و پوشیدنی) مجاز است.»