اندرو پلینگ (Andrew Pelling) یک هکر زیستی است. او به همراه گروهش در آزمایشگاه بر اساس ساختار سلولزی سیب که شکل ظاهری سیب را تشکیل می‌دهد یک گوش واقعی انسان را رشد داده است. این فرآیند می‌تواند تحول بزرگی در بازسازی اندام بدن انسان ایجاد کند که در مقایسه با فناوریهای پیشرفته گران‌قیمت مواد زیستی، ارزان و راحت است. او در زمینه رشد اندام‌های بدن انسان ایده‌های جالبی دارد. شاید روزی بتوان با استفاده از موادی که در آشپزخانه استفاده می‌کنیم، اندام‌های بدن خود را رشد داد یا بازسازی و حتی تقویت کرد. با مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.
اندرو پلینگ (Andrew Pelling) به مواد دورریختنی که مردم در سطل زباله می‌ریزند علاقه دارد. او از قطعات الکترونیکی که پیدا می‌کند و وسایلی که خود در کارگاه دارد وسایل الکترونیکی مفید و جالبی میسازد. اندرو دورریختنی‌ها را به وسایل مفید تبدیل می‌کند. هم‌اکنون او می‌خواهد بداند آیا می‌توان با علم زیست‌شناسی همانند سخت‌افزار رفتار کرد؟ آیا امکان جدا کردن بخش‌های یک سامانه زیستی و ترکیب و تغییر آن برای ساخت سامانه‌ای جدید و نوآورانه هست؟
اندرو مدیر یک آزمایشگاه پژوهشی زیستی است که مهندسان و دانشمندان و هنرمندان گرد هم آمدند. در این آزمایشگاه از مواد ساده و ارزان‌قیمتی استفاده می‌شود. در آزمایشگاه او آنچه بیش از هر چیز دیگر اهمیت دارد کنجکاوی و اکتشاف است. اندرو اعتقاد دارد که به کارگیری دورریختنی‌ها در راستای ایجاد تجهیزات مفید باعث پرورش خلاقیت می‌شود.
او و گروهش در بخشی از سیب، سلول‌های انسان را پرورش دادند. آن‌ها تمام سلول‌های سیب را حذف کردند و سلول‌های انسان را کاشتند. آنچه که در این فرآیند باقی ماند یک داربست سلولزی بود. با پرورش سلول‌های انسان در سیب، سلول‌ها شروع به تکثیر کردند و کل داربست را پوشاندند. اگر این داربست سلولزی در بدن کاشته شود بدن، سلول و خون به آن ارسال می‌کند و آن را زنده نگه می‌دارد.
داربست‌های رشد سلول‌های زیستی تجاری بسیار گران‌قیمت و مشکل‌ساز هستند زیرا از حیوانات و یا حتی اجساد بهدست می‌آیند. او و گروهش به روشی دست یافتند که در مقایسه با روش رایج، از سیب برای به دست‌آوردن داربست‌های سلولزی استفاده کردند. روشی که مواد اولیه آن از مواد دورریختنی تامین می‌شود و مرحله پردازش کلیدی آن تنها آب و صابون است.
او در سخنرانی TED توضیح می‌دهد: «ساقه‌های مارچوبه مانند عروق کوچک هستند. ساختار سلولزی مارچوبه ما را به یاد رگ‌های خونی و ساختار اعصاب و رشته نخاع انسان می‌اندازد. اکنون این پرسش مطرح می‌شود آیا می‌توان اتصال‌ها و سلول‌های عصبی را در ساختار سلولزی مارچوبه رشد داد؟ اگر قادر باشیم چنین کاری بکنیم ارتباط دو سر اعصاب آسیب دیده و قطع شده را می‌توانیم برقرار کنیم.» آن‌ها با مهندسان بافت و مغز و اعصاب همکاری دارند تا در این راستا پیشرفت کنند.
اندور پلینگ معتقد است آنچه که به ذهن او آموزش می‌دهد که خلاق باشد به کارگیری مواد دورریختنی است و بازی با آن‌ها است. بازی رمز کلیدی کار علمی او است.
در زمینه فناوریهای زیستی بیشتر بخوانید:
>>پنج آزمایشگاهی که از چاپگر سه بعدی برای پروژه های هک زیستی استفاده میکنند
>>دورخیز شرکت Shining3D برای تسخیر صنعت چاپ سه بعدی زیستی
>>SkinResQU و رؤیای تجاری شدن چاپ سه بعدی بافت پوست
منبع: TED
استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی) مجاز است.
